Armia (grupa muzyczna)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł dotyczy zespołu muzycznego. Zobacz też: wojsko.

Armia
Armia podczas koncertu
Rok założenia	1985
Pochodzenie	Polska
Gatunek	punk rock, hardcore
Strona internetowa

Armia - polski zespół grający punk rock i hardcore.

Stworzyli go w 1985 roku Tomasz Budzyński (który właśnie opuścił Siekierę), Sławomir Gołaszewski i Robert Brylewski (grający wtedy równolegle w Izraelu). Charakterystyczne dla ich muzyki jest wykorzystanie instrumentów dętych, a przede wszystkim waltorni, na której grał Krzysztof "Banan" Banasik oraz poetyckie teksty Budzyńskiego. Dla urozmaicenia w niektórych piosenkach zespół stosował dodatkowo instrumenty, takie jak skrzypce, saksofon, wiolonczela czy flet.

Zaklasyfikowanie Armii do jednego gatunku nie jest możliwe. Podstawowym jej nurtem jest punk, lecz od dawna zespół skłaniał się w kierunku gatunku hardcore szybkim tempem gry, często smutnym i poważnym nastrojem, pozytywnym przesłaniem oraz krótkimi utworami. Dodatkowo sposób grania "Popcorna" zwykle bardziej przypomina muzykę metalową niż punk-rock. Również charakterystyczną cechą jest eksperymentowanie z różnymi melodiami, instrumentami i treściami oraz wysokie ambicje muzyków wchodzących w skład grupy.

[edytuj] Byli i obecni członkowie zespołu

Tomasz "Tom Bombadil" "Budzy" Budzyński (teksty, śpiew, okładki)
Robert Brylewski (gitara elektryczna)
Sławomir Gołaszewski (klarnet)
Krzysztof "Banan" Banasik (waltornia)
Michał Grymuza (gitara)
Darek "Popcorn" Popowicz (gitara)
Janusz "Grzmot" Rołt (perkusja)
Tomasz "Gogo Szulc" Kożuchowski (perkusja)
Aleksander "Alik" Dziki (basy)
Tomasz "Żwirek" Żmijewski (basy)
Piotr "Stopa" Żyżelewicz (perkusja)
Dariusz "Maleo" Malejonek (basy)
Paweł Piotrowski (basy)
Beata Polak (perkusja; nazwisko panieńskie, pod którym była bardziej znana: Kozak)
Krzysztof "Dr Kmieta" Kmiecik (basy)
Paweł Klimczak (gitara)
Maciej "Ślepy" Guchowski (perkusja)
Tomasz "Krzyżyk" Krzyżaniak (perkusja)

[edytuj] Historia

Tomasz Budzyński podczas koncertu

Karierę zespół rozpoczął od piosenki "Aguirre", która została wydana na singlu i pojawiała się na kolejnych płytach zespołu. Utwór ten zdobył dużą popularność, a zachęcona artystycznym sukcesem grupa nagrała w 1987 roku debiutancki album "Armia". Jednak wydawca "Armii" popełnił wtedy mnóstwo błędów, przez co album ten nie wzbudzał zachwytu.

Dopiero następne dzieło grupy, "Legenda", która ukazała się w czerwcu 1991 roku, stawia artystów w czołówce polskich twórców muzyki rockowej. Album opowiada w metaforyczny sposób o ludzkich pragnieniach i duchowości. Zarówno dobre teksty Tomasza Budzyńskiego, jak i muzyka wzbogacona o grę klarnetu, fletu i trąbki afrykańskiej, stworzyły niepowtarzalny, oniryczno-baśniowy klimat. Ponadto widać tu fascynacje poezją Artura Rimbauda, gnostycyzmem, średniowiecznym rycerstwem europejskim i chrześcijaństwem. Niedługo później wydano zapis koncertowy "Exodus", na którym jednak, poza przeróbką piosenki "Exodus" Boba Marleya, największą uwagę zwracała zła jakość dźwięku.

W 1992 zespół zdecydował się na nagranie swoich starszych utworów w lepszej wersji niż na debiutanckiej płycie. Ponadto dodano kilka piosenek premierowych oraz utwór "Exodus" w wersji studyjnej. Album "Czas i byt", bo o nim tutaj mowa, zdobył w miarę pozytywne opinie krytyków i sporą popularność wśród słuchaczy.

Następnie w zespole miały miejsce zmiany personalne. Po kilku miesiącach odszedł Robert Brylewski, a nowym gitarzystą został Michał Grymuza. Uczestniczył on w 1994 roku w nagraniu świetnej, choć kiepsko sprzedającej się płyty "Triodante", inspirowanej "Boską Komedią" Dantego. Jednak i ten muzyk nie utrzymał się w zespole długo, bo rok później jego miejsce zajął Dariusz "Popkorn" Popowicz (znany z Acid Drinkers). Ponadto odszedł Banasik, który brał jeszcze udział w pracy studyjnej nad następnym albumem jako gość. Kolejne dzieło, "Duch", mimo lekko thrash-metalowego smaku, jaki nadał muzyce nowy gitarzysta, jest poświęcony idei chrześcijaństwa i zawiera liczne cytaty z Biblii. Krytycy oceniali go zwykle pozytywnie, lecz nie miał on zbyt wielu słuchaczy.

Kolejne dzieło, płyta "Droga", było bardzo niespójne. Z jednej strony zespół nagrał prawie heavy-metalowy utwór "Adwent", a z drugiej wiele łagodniejszych piosenek, utrzymanych w sentymentalnym nastroju. Nawiązywały one do wspomnień Budzyńskiego z dzieciństwa.

Jednak żaden z tych trzech albumów nie zdobył zbyt dużej popularności wśród zwolenników polskiego rocka. Problem zespołu polegał na tym, że zamiast ulegać opiniom swojej publiki, Budzyński chciał przekazywać treści, które uważał za ważne. Ostatecznie zespół zdecydował się na wysłuchanie odbiorców dopiero w roku 1999, przeprowadzając ankietę popularności swoich piosenek. Wyłoniono w ten sposób piosenki, które były powszechnie uznawane za najlepsze. Odegrano je na 3 koncertach i uwieczniono na dwupłytowym albumie "Soul Side Story".

W 2003 roku grupa stworzyła album "Pocałunek Mongolskiego Księcia", na którym gitara brzmi melodyjniej niż na poprzednich płytach. Teksty przepełnione są smutkiem i melancholią, przedstawiają m.in upadek podstawowych wartości na świecie.

W 2004 roku zespół zagrał na Przystanku Woodstock oraz (dzień później) ma festiwalu Castle Party.

Na początku 2005 roku ukazała się nagrana z nowym perkusistą płyta "Ultima Thule", która przynosi powrót do ostrego, agresywnego brzmienia.