Antoni Gorecki
Z Wikipedii
Antoni Gorecki (ur. 1787 w Wilnie, zm. 18 września 1861 w Paryżu) – polski poeta i bajkopisarz, powstaniec listopadowy i uczestnik wojen napoleońskich.
Pochodził z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Dołęga. Był synem Walentego i Anny z Reuttów. W latach 1802-1805 kształcił się na wydziale literatury Uniwersytetu Wileńskiego. W czasie studiów poznał się i zaprzyjaźnił się z Lelewelem.
Przekradł się do Księstwa Warszawskiego i zaciągnął do polskiego wojska. W latach 1809-1812 brał udział w kampaniach napoleońskich, a w latach 1815-1818 wiele podróżował, w końcu osiadł na Litwie. W roku 1830 uczestniczył w powstaniu listopadowym.
Publikował wiele swoich wierszy i bajek w czasopismach, także u swoich przyjaciół, Bruno Kicińskiego czy też Towarzystwa Szubrawców.
Na emigracji przyjaźnił się z Mickiewiczem, jego syn Tadeusz ożenił się z Marią, córką Mickiewicza. Był pod wpływem Towiańskiego, później stając się jego zaciekłym wrogiem. Na emigracji wydał 11 tomików wierszy i bajek.
Napisał m.in.: Poezje Litwina, Bajki i poezje nowe.
Ciekawostką jest, że Mickiewicz włączył przeróbkę jego bajki Diabeł i zboże do III części Dziadów.
Zmarł w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montmorency w Paryżu.
