Abd al-Kadir
Z Wikipedii
Abd al-Kadir, Abdelkader (ur. 6 września 1808, zm. 26 maja 1883) - emir arabski, algierski przywódca walk plemion Algierii z kolonizacją francuską.
Był wybitnym wodzem i organizatorem. Pochodził ze znanego rodu feudałów algierskich. W 1832 został obwołany przez plemiona zachodniej Algierii (prowincje Oran i Titteri) sułtanem, następnie przyjął tytuł emira. Od 1832 do 1847 prowadził dżihad przeciwko Francuzom, kolonizującym Algierię i Maroko (tzw. powstanie Abd al-Kadira). W 1847 został pokonany i poddał się, a do 1852 był internowany we Francji. Po 1852 przebywał na emigracji w Damaszku, gdzie w 1860 wystąpił przeciwko pogromowi chrześcijan przez Druzów, za co otrzymał od Francji Wielki Krzyż Legii Honorowej.
Był porywającym mówcą, doskonałym organizatorem i dowódcą. Jednocześnie był miłośnikiem nauki, dbał o rozwój szkolnictwa, zebrał bogatą bibliotekę rzadkich druków i rękopisów. Pozostawił po sobie dzieło treści religijno-filozoficznej i pisma wojskowe. Został uznany za bohatera narodowego Algierii.
