Życie wieczne
Z Wikipedii
Życie wieczne to termin, który w chrześcijaństwie ma specyficzne znaczenie. Wynika to z faktu, że człowiek wg doktryny chrześcijańskiej składa się z trzech czynników:
1. ciała - materialny aspekt widzialnego świata.
2. duszy - siedlisko ludzkich emocji.
3. ducha - czynnik duchowy nadany przez Boga przez jego tchnienie (gr. - 'pneuma').
Ciało jako element materialny zawsze podlega śmierci i rozkładowi. Przeciwnie - duch jako czynnik pochodzący od Boga jest nieśmiertelny. W związku z tym istnienie ludzkie, którego tożsamość (świadomośc własnego 'ja') znajduje się w czynnku duchowym człowieka, jest nieśmiertelne.
Życie wieczne jako wynik aktu zbawczego Boga oznacza egzystencję istnienia ludzkiego po śmierci ciała w określonym miejscu zwanym rajem tzn. w bezpośrednim sąsiedztwie Boga, pod jego opieką, miłością i zaopatrzeniem w przeciwieństwie od egzystencji w miejscu wiecznego potępienia zwanym piekłem jako miejscu oddalonym od miłości, opieki i jego zaopatrzenia.
