Winglet
Een winglet is een meestal opstaande verlenging van een vliegtuigvleugel die wervelingen in de lucht vermindert, waardoor het toestel efficiënter vliegt.
Onder een vliegtuigvleugel heerst overdruk, en boven een vleugel heerst onderdruk. Aan de vleugeltip verplaatst de lucht zich van onder de vleugel naar boven de vleugel. Als de vleugel (het vliegtuig) voorbij is blijft deze beweging doorzetten. Hierdoor ontstaan luchtwervels. Dit wordt ook wel zogturbulentie genoemd. Hierdoor neemt de luchtweerstand toe, wat de snelheid en het stijgvermogen van het toestel negatief beïnvloedt. Winglets beperken plaatselijk deze wervels, zodat de luchtweerstand afneemt en de opwaartse kracht wordt vergroot. Hierdoor kan het brandstofverbruik met vijf tot tien procent worden teruggedrongen.
De techniek is afgekeken van vogels die aan het eind van hun vleugels waaiervormig opgestelde slagpennen kennen, die naar boven kunnen worden gekruld.
Winglets zijn geen moderne uitvinding; ze werden voor de Tweede Wereldoorlog al toegepast. Bekende moderne vliegtuigen met winglets zijn Airbus A300-600ST Beluga, Airbus A320, Airbus A330, Boeing 737-800, Boeing 747-400, McDonnell Douglas MD-11 en de 757 serie van boeing.
De uitvoering varieert van vleugeltipjes onder een kleine hoek met de eigenlijke vleugel, tot grote vlakken die verticaal op de vleugel staan. De Boeing 737-800 heeft tot nu toe de grootste winglets; vrijwel verticaal geplaatste vlakken van 2,4 meter hoog.
