Wet le Chapelier
De wet le Chapelier (naar de Bretonse advocaat Isaac Le Chapelier (een Jacobijn) werd in het toenmalige Franse rijk afgekondigd op 14 juni 1791. Deze wet voerde de vrijheid van ondernemen in, en verbood coalities en corporaties, die de toegang tot een beroep belemmerden. Het verbood tegelijkertijd ook verenigingen van boeren en arbeiders. Daarmee kwam het feitelijk ook neer op een verbod op vakbonden en stakingen.
Deze wet volgde vrij snel op het decreet d'Allarde van 2 en 17 maart 1791, dat eveneens de basis legde voor de vrijheid om een professionele activiteit te ontwikkelen, door het volgende beginsel te bevestigen: "Eenieder heeft de vrijheid om de handel, het beroep, de kunst of ambacht uit te oefenen die hem goed dunkt."
De wet Le Chapelier werd afgeschaft op 25 mei 1864 en vervangen door de wet Ollivier. Deze wet schafte het coalitiedelict af, en voerde het stakingsrecht in.
