Udo Jürgens

Udo Jürgens (geboren op 30 september 1934, Klagenfurt, Karinthië, Oostenrijk als Jürgen Udo Bockelmann) is een zanger en liedjesschrijver. Zijn oom van moederskant is de beroemde dadaïst Hans Arp. Zijn oom van vaderskant was van 1956 tot 1964 burgemeester van Frankfurt am Main.

In het ouderlijk slot Ottmanach groeide Udo op met twee broers, John (1931-2006) en Manfred Bockelmann (1943). Hij heeft muziek gestudeerd onder meer in Salzburg (stad). Van 1964 tot 1989 was hij getrouwd met oud-fotomodel Erika Meier. Uit dit huwelijk heeft hij twee kinderen, John (1964) en Jenny (1967). Buiten dit huwelijk heeft hij in ieder geval nog twee buitenechtelijke dochters, Sonja en Gloria. In 1999 is Udo voor de tweede maal getrouwd dit keer met Corinna Reinhold. Het paar leeft nu echter gescheiden van elkaar.

In 1950 won hij een wedstrijd voor componisten die door de ORF georganiseerd werd met het liedje Je t'aime. Tien jaar later schreef hij voor Shirley Bassey de wereldhit Reach for the Stars. Dit is echter niet de enige wereldster voor wie hij liedjes schreef. Een oorspronkelijk voor Frank Sinatra geschreven compositie, 'If I never sing another song' werd opgenomen door Sammy Davis Jr. die er al zijn tv- en concertoptredens mee afsloot.

In Nederland hebben zangers ook succes gehad met de composities van Jürgens. Onder meer André van Duin (Een echte vriend, Ich war nich niemals in New York), Gerard Cox (avond, Abends). De grootste hit is echter wel 'Gib mir deine Angst' in het Nederlands als 'Geef me je angst' gezongen door zowel de vertaler André Hazes als Guus Meeuwis .

Eurovisie Songfestival

In 1964 deed hij een eerste gooi naar een eurovisieoverwinning met het liedje Warum, nur Warum, het eindigde op de vijfde plaats en de Britse kandidaat Matt Monro vond het nummer zo goed dat hij het coverde als Walk away en op nummer 1 in de Britse hitparade en op een tweede plaats in de Amerikaanse hitparade kwam. Een jaar later werd Udo vierde op het Eurovisiesongfestival 1965 in Napels met Sag' ihr, ich laß sie grüßen. In 1966 won hij met Merci chérie in 1966 het Eurovisiesongfestival, tot nu toe de enige Oostenrijkse zege.

In de daaropvolgende jaren schreef hij enkele Duitse evergreens zoals Griechischer Wein, Aber bitte mit Sahne en Mit 66 Jahre. Een van zijn grootste succesen was samen met het Duitse voetbalteam in 1978 toen hij Buenas Dias Argentina zong. Hiervoor kreeg hij ook een Grammy aangezien dit lied als countrylied in Noord-Amerika erg succesvol was.

In de zestiger jaren was Udo in meerdere speelfilms te zien en in de jaren negentig in televisieseries, Das Traumschiff en Ein Sloβ am Wörthersee.

Udo is een van de meest produktieve pop musici. Hij heeft over de negenhonderd liederen geschreven en zo'n vijftig studio albums uitgebracht. Hij wordt vaak als Schlagerzanger afgeschilderd maar dit is niet juist. In zijn liedteksten gaat het vaak over diepere problematiek, de huidige decandentie (Cafe Groβenwahn uit 1993) of de consumptiemaatschappij (Aber bitte mit Sahne', 1976). Het milieu heeft zijn aandacht ( 5 minuten voor Zwölf, 1982, en verslaving (Rot blüht der Mond, 1983). Vermeldenswaard is hier het "blaue Album' uit 1988. Een album dat openlijk kritiek uit op de katholieke kerk . Het lied 'gehet hin und vermehret euch' is op de openbare zenders in Oostenrijk en Duitsland niet uitgezonden vanwege de tekst.

Momenteel is Udo Jürgens bezig met zijn twintigste toernee, 'Jetzt oder Nie'.

Der mann mit dem fagott.

Ook heeft Udo Jürgens samen met Michaela Moritz een boek geschreven; Der mann mit dem fagott. (De man met de fagot) Het boek gaat ongeveer over Udo's familie, het speelt zich in het verleden af, in Bremen.