Toxocariasis
Toxocariasis (uitspraak toxocaRIasis) is een besmetting met een parasiet uit het genus Toxocara, zoals T. canis en T. cati. Dit zijn rondwormen die bij deze huisdieren (hond en kat) in de darm verblijven.
De symptomen ontstaan niet doordat de mens een worminfectie in de darm oploopt maar omdat de larven die via de mond worden opgenomen zich in de maagwand boren en daarna door het lichaam gaan zwerven. Dit geeft soms last van allergische klachten, soms algemeen (urticaria), soms meer specifiek in de longen. Kinderen tussen 2 en 7 jaar zijn het meest aangedaan.
Inhoud |
[bewerk] Symptomen
Bij lichte besmettingen treden meestal geen klachten op. Bij zware besmettingen kunnen galbulten, hoestklachten, astma-achtige aanvallen en zelfs en een longontsteking -achtig beeld optreden. Een larve die in het oog terecht komt geeft daar soms klachten van slechter zien en kan bij onderzoek door een oogarts sterk lijken op een kwaadaardige oogtumor; tot men hierop bedacht raakte (ca 30 jaar geleden) is een aantal ogen zelfs achteraf onterecht verwijderd. De ziekte gaat na enige tijd vrijwel altijd vanzelf over, als er maar geen nieuwe besmettingen optreden.
[bewerk] Diagnostiek
Bij verdenking is het mogelijk eventuele antistoffen tegen de parasiet op te sporen in het bloed van de patiënt. De diagnose wordt vaak, waarschijnlijk zelfs meestal gemist. Enkele procenten van de Nederlandse volwassenen in de stad heeft antistoffen en heeft dus ooit een besmetting doorgemaakt. In landelijke streken kan dit tussen 10 en 30 % liggen, in arme en warme landen soms boven de 80%.
[bewerk] Besmetting
De infectiecyclus verloopt als volgt: een besmet huisdier deponeert ontlasting op straat, of in een zandbak waar ook kinderen spelen. De ontlasting bevat eieren. Die ontwikkelen zich en worden na een zekere tijd (enige weken) infectieus. Ze blijven soms jaren levensvatbaar. Kinderen krijgen ze aan hun handen en slikken ze in. De larven komen uit, een halve millimeter lang, gaan door het lichaam zwerven. Als een kind besmet blijkt is het niet rationeel de eigen hond de deur uit te doen: door de lange incubatietijd die de eieren buiten moeten doormaken is het niet waarschijnlijk, zelfs haast uitgesloten, dat die de schuldige is!
[bewerk] behandeling
De parasiet is met gangbare anti-wormmiddelen te behandelen, zoals mebendazol of thiobendazol
[bewerk] preventie
De eieren zijn overal op straat en in zandbakken te vinden. Uitroeien is niet mogelijk. Alle honden zijn met de worm besmet, en ze lopen de infectie al in de baarmoeder op. Geregeld ontwormen is de enige optie.
Voor kinderen: handen wassen na in de zandbak te hebben gespeeld, en huisdieren uit zandbakken houden! Onderzoeken in openbare zandbakken in Utrecht in 1993 toonden de parasiet in ongeveer de helft van de zandbakken aan.
