Rode Terreur
Met Rode Terreur bedoelt men een revolutionair bewind dat zijn toevlucht neemt tot draconische maatregelen die ten doel hebben de mensen zo bang te maken, dat ze blindelings het regime gehoorzamen. Het is in feite een vorm van staatsterrorisme tegen de eigen bevolking.
De term vond haar oorsprong in de Franse Revolutie. De revolutionaire regering radicaliseerde in de jaren 1792-1794, en ging over tot zuiveringen en executies. Dit duidde men aan als de Terreur (het Schrikbewind). In 1814 kwamen echter de royalisten weer aan de macht, en begonnen zich te gedragen als wraakzuchtige bullebakken. Nu werden alle radicale en gematigde revolutionairen en Bonapartisten weggezuiverd. Men een onderscheid te maken tussen revolutionaire (Rode) en contrarevolutionaire (Witte) Terreur.
In de Russische Revolutie kwam het opnieuw tot Rode Terreur, toen de in het nauw gedreven Sovjetregering zijn toevlucht nam tot het oorlogscommunisme. Trotski verklaarde al eerder dat de revolutie slechts door middel van terreur kon worden gered, onder het motto dat daar waar gehakt wordt spaanders vallen.
Rode Terreur is wat anders dan een communistische dictatuur. Het is vaak een doodskreet van een regime dat in het nauw is gedreven, en dat dit als laatste middel aangrijpt om zich te handhaven. Na het verdrijven van een dergelijk regime wordt de Rode Terreur vaak gevolgd door Witte Terreur. In de tijd van de Rode Terreur in de Russische Burgeroorlog, maakten de witten zich hier ook schuldig aan.
