Peñón de Alhucemas
| Peñón de Alhucemas | |
 |
|
| Basisgegevens | |
| Locatie | Middellandse Zee |
| Eilandengroep | |
| Coördinaten | |
| Land | Spanje |
| Hoofdplaats | |
| Oppervlakte | 70 bij 50 m |
| Omtrek | |
| Inwonertal | |
| Landgebruik | |
| Overig | |
Het Peñón de Alhucemas, is een van de Spaanse territoria in Noord-Afrika (de zgn. Plazas de soberanía), samen met de kustenclaves Ceuta en Melilla, het Peñón de Vélez de la Gomera de Islas Chafarinas, en het betwiste rotseiland Isla Perejil.
Peñón de Alhucemas en de rotseilanden Isla de Mar en Isla de Tierra, meer westelijk gelegen, vormen de Alhucemas-eilanden. Ze liggen 300 meter van de Marokkaanse stad Al Hoceima (Alhucema, voormalig Villa Sanjurjo) verwijderd, 155 km ten oosten van Ceuta en 100 km ten westen van Melilla.
De rots Peñón de Alhucemas is een klein eiland, 70 meter op 50 meter groot, met een maximale hoogte van 27 meter boven zeeniveau. De rots wordt volledig door een fort, verschillende huizen en een kerk ingenomen.
De Spaanse soevereiniteit gaat terug tot 1559, wanneer het door sultan Muley Abdallah el Galib Billah aan Spanje werd gegeven als beloning voor de steun tegen de Ottomaanse legers. In 1673, zond Spanje een garnizoen naar het eiland, dat sedertdien permanent bezet bleef. Op dit ogenblik verblijft een zestigtal soldaten in het fort. Vlakbij het eiland ligt de landingsplaats van de Spaanse en Franse expeditietroepen tijdens de Rifoorlog van 1925. Tevens werd het ook gebruikt om van hieruit beschietingen uit te voeren op plaatsen zoals Ajdir, Azghar en Ait Hicham. De Riffijnse Amazigh benaming voor dit eiland is Tazrut n N'kur(Rots van N'Kour). N'Kour is een oud rijk dat zetelde langs de baai van Al Hoceima.
De Spaanse soevereiniteit over het Peñon wordt door Marokko betwist sinds de onafhankelijkheid van dat land in 1956. Het werd echter niet vermeld tussen de door Spanje overgedragen gebieden in de verdragen die de Marokkaanse onafhankelijkheid begeleidden.
