Cataratas do Iguaçu

De Cataratas do Iguaçu (Spaans: Cataratas del Iguazú), ofwel de Iguaçu watervallen, zijn de watervallen van de rivier Iguaçu op de grens tussen Argentijnse provincie Misiones en de Braziliaanse staat Paraná.

Hetgeen de cataratas wordt genoemd is een geheel van tussen de 270 en 300 watervallen, afhankelijk van de hoeveelheid water die door de rivier Iguaçu stroomt. In totaal zijn de watervallen 2,7 kilometer breed en valt tot 82 meter naar beneden. Het bekendste deel van de watervallen is de "Garganta do Diabo" (keel van de duivel), een grote halfronde waterval van 150 meter breed waarin het water 70 meter in de diepte stort. Recht over dit punt gaat bovendien de grens tussen Argentinië en Brazilië, waardoor het grootste deel van de watervallen in Argentijns gebied ligt. Het water stroomt echter weg van Argentinië, waardoor het meest complete uitzicht van de Braziliaanse kant te zien is.

De watervallen bevinden zich in twee nationale parken (één in Argentinië en één in Brazilië), die in 1984 en 1986 respectievelijk aan de lijst van het UNESCO Werelderfgoed werden toegevoegd.

Vlakbij de watervallen bevinden zich twee steden. De grootste ligt in Brazilië en heet Foz do Iguaçu, de andere stad is Puerto de Iguazú in Argentinië. Niet veel verder is ook de Paraguayaanse stad Ciudad del Leste, het drielandenpunt tussen Argentinië, Brazilië en Paraguay, en verderop ook nog de Itaipúdam.

[bewerk] De legende

De naam Iguaçu betekent "groot water" in de indianentaal Guarani ("Y" is water en "Guasu" is groot). Volgens een legende van dit indianenvolk was de maagd Naipi uitverkoren om de god M'Moy te trouwen, maar werd zij verliefd op de indiaan Tarobá en hij op haar. De geliefden besloten met een kano over de rivier te vluchten voordat de god met Naipi kon trouwen. Toen de god M'Moy ontdekte wat er was gebeurt zette hij de achtervolging in in de vorm van een grote slang. Op de plek waar hij ze vond boorde hij zich in de grond, waardoor een grote afgrond ontstond. Naipi veranderde hij in een steen die voor altijd door het water geslingerd zou worden, en haar geliefde in een palmboom aan de oever. Naipi en haar droomman werden hierdoor gedoemd elkaar tot in de eeuwigheid te aanschouwen, zonder elkaar ooit aan te kunnen raken.

[bewerk] Iguaçu in de vergelijking

Met veel trots vertellen Brazilianen over het bezoek dat Eleanor Roosevelt, de vrouw van de Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt, bracht aan de watervallen. Na het zien van zoveel schoonheid sprak de first Lady: "Poor Niagara!". De watervallen van Iguaçu zijn inderdaad groter dan die van de Niagara. Een betere vergelijking kan gemaakt worden met de Victoria watervallen in Afrika. Iguaçu is met 2,7 kilometer breder dan de ongeveer 1,6 kilometer van de Victoria watervallen, ook zonder de in totaal 900 meter aan verschillende kleine eilandjes tussen de watervallen. De Victoria watervallen kennen bij hoogwater echter geen tusseneilandjes, waardoor het de grootste aaneengesloten waterval ter wereld vormt.

Ook in volume winnen de Victoria watervallen. Op haar hoogtepunt stort zich in Afrika 9,1 miljoen liter per seconde de diepte in, terwijl dat bij Iguaçu slechts 6,5 miljoen liter is. In extreme omstandigheden haalden beide echter gelijkwaardige resultaten met meer dan 12 miljoen liter per seconde. Niagara wint echter van beide watervallen als het gaat om jaartotalen: waar zowel de Iguaçu en Victoria watervallen erg fluctueren naar de tijd van het jaar, is de waterdoorvoer bij de Niagara watervallen redelijk constant.

De watervallen van Iguaçu winnen het echter op toegankelijkheid van de Victoria watervallen. Dankzij de vorm van de watervallen zijn bovendien prachtige uitzichten mogelijk. In de Gargante do Diabo stort het water zich aan drie kanten naar beneden, waardoor er vlakbij 260 graden aan waterval te zien is. Doordat Iguaçu bovendien uit zo veel kleinere watervallen bestaat, kan men de het natuurfenomeen in stukjes te bekijken. De Victoria watervallen geven die mogelijkheid niet omdat het water normaalgesproken in één stuk naar beneden komt, en een totaaloverzicht onmogelijk gemaakt wordt door de diepe kloof waar het water in valt.

[bewerk] Droogte

In de winter van 2006 (juli) werden grote delen van Zuid-Amerika getroffen door een sterke droogte, waardoor ook de rivieren een stuk minder water te verwerken kregen. Waar in oktober 2004 juist een overvloed aan water was dat zelfs de machtige Itaipú waterkrachtcentrale niet aankon, stonden de watervallen nu opeens voor het grootste deel droog. De totale doorvoer van water was plotseling nog maar een vijfde van wat normaalgesproken naar beneden stort.

Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Iguazu Falls op Wikimedia Commons.