Alphons Levens
Alphons Maria Levens (Curaçao, 6 maart 1949) is een Surinaams dichter en schrijver.
Alphons Levens, zoon van Surinaamse ouders, ging op vijfjarige leeftijd naar Suriname, leefde van 1969-69 weer op de Antillen, en vervolgens tot 1977 in Nederland waar hij de kweekschool doorliep en psychologie studeerde. Weer terug in Suriname werkte hij als onderwijzer, correspondent van de Hilversumse VARA-radio en als redacteur van het weekblad Pipel. In 1971 had hij zijn debuut gemaakt bij de Vereniging Ons Suriname in Amsterdam met de dichtbundel Bezinning en strijd.
Bekendheid verwierf hij met zijn sinds 1991 frequent verschijnende gedichten in het dagblad De Ware Tijd en de Weekkrant Suriname in Nederland. Hij bundelde ze in Mogelijk (1996), ...want nooit wordt alles gezegd (1998) en Wee het volk dat niet meer denkt! (2002). Op een direct-geëngageerde manier, socialistisch en antimilitaristisch, beschrijft hij het leven van alledag met verwijzingen naar wat er gebeurt op het toneel van de wereldpolitiek. Zijn gedichten hebben een minimum aan poëtische eigenschappen. Uit zijn verhalen, gebundeld in ...en toen was niets mooi meer (1997) spreekt hetzelfde engagement met de gewone mensen die proberen de struggle for life door te komen zonder zichzelf te corrumperen, of naar Nederland te vertrekken. In enkele, sober vertelde verhalen, waaronder `Toen verschenen de machines', poogde Levens het oprukken van de moderniteit en de verloedering in het district Commewijne - waar hij als onderwijzer werkt - in beeld te brengen.
Levens schreef ook het jeugdverhaal Lucenda verkoopt geschiedenis (2001).
Hij is een broer van de Surinaamse minister van Buitenlandse Zaken (2000-2005) Marie Levens.
[bewerk] Over Alphons Levens
- Michiel van Kempen, Een geschiedenis van de Surinaamse literatuur. Breda: De Geus, 2003, deel II, p. 1057.
