شهر سلیمانیه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شهر سُلِیمانیّه (به کردی: Slêmanî سلێمانی، به عربی: السلیمانیة) مرکز استان سلیمانیه عراق است.
این شهر در شمال شرقی عراق، نزدیک به مرز ایران و در منطقه خودگردان کردستان قرار دارد.
جمعیت آن ۸۰۰,۰۰۰ نفر و زبان مردم آن کردی است. سلیمانیه کانون فرهنگی گویش سورانی از زبان کردی در عراق به شمار می‌رود و از کانونهای مهم اقتصادی در کردستان عراق است. این شهر و به طور کل استان سلیمانیه پیوندهای استوار اقتصادی با ایران دارد.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] تاریخچه
قلعه سلیمانیه را در سال ۱۷۸۶ ابراهیم پاشا بابان، فرمانروای شهرزور بنیاد نهاد. وی این شهر را به نام پدر خود، سلیمان پاشا، سلیمانیه نامید و گروهی از قبیله‌های کرد بابان را به آن دژ تازه کوچاند. این دژ به همراه همه روستاهای پیرامونش بنا به پیمان ۱۱۵۹ ه.ق. میان نادرشاه افشار و دولت عثمانی به ایران تعلق گرفت. پیش از بنیاد شهر سلیمانیه شهر اصلی منطقه قلاچوالان بود که حدود ۶۰ کیلومتر با شهر سلیمانیه فاصله دارد. در آغاز اهمیت گرفتن سلیمانیه از قلاچوالان به عنوان پایتخت بهاری استفاده میشد.
شهر سلیمانیه مرکز ولایت بابان به شمار می‌آمد و فرمانروایی آن شهر و شهرزور پس از ابراهیم پاشا به برادر وی عبدالرحمن واگذار شد.
بدلیل دوری قلاچوالان از دیگر شهرهای کردستان و نیز شاهراه بودن سلیمانیه جمعیت سلیمانیه روز به روز بیشتر میشد به صورتی که از سال ۱۹۷۰م به بعد، به عنوان دومین شهر مهم کردستان عراق، پس از اربیل شناخته شد. در دوران معاصر این شهر در سال ۱۹۹۰ میلادی به دست نوشیروان مصطفی از دست بعثی‌ها رهایی یافت و از آن تاریخ توسط حزب اتحادیه میهنی کردستان عراق اداره می‌شود.
[ویرایش] اماکن گردشی
مهمانپذیرها:
- هتل مولوی
- مهمانخانه چراخانی (چراغانی)
- هتل میوان (مهمان)
- هتل ابوصنعاء
- هتل سلیمانی‌پالاس
- هتل آشتی [1]
[ویرایش] منابع
درباره دوران نادرشاه:
- شمیم، علی اصغر: "ایران در دوره سلطنت قاجار".
- ^ منبع نام هتل‌ها
[ویرایش] جستار وابسته
[ویرایش] پیوند به بیرون
دیداری از شهر سلیمانیه در سال 2005 (به فارسی)
