از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

زبان فرانسوی, پس از زبان‌های اسپانیایی و پرتغالی سومین زبان پرگویشور در بین خانوادهٔ زبان‌های رومی(زبان‌های لاتین) است.

جمعا حدود 128 میلیون نفر به این زبان صحبت می‌کنند اما تنها 67 میلیون نفر آنان گویشوران مادری این زبان هستند.

با این حساب از لحاظ تعدد گویش وران مادری, زبان فرانسوی رتبهٔ یازدهم[1] در جهان را داراست اما از لحاظ گویش وران روزمره رتبهٔ نهم^{[نیاز به ذکر منبع]} را دارد.

زبان فرانسوی, زبان رسمی 29 کشور است و می‌‌توان گفت پیش از جنگ جهانی دوم بخصوص در زمینه‌های مثل دیپلماسی، بازرگانی، و ترابری زبان بین المللی به حساب می‌‌آمد.

حروف زبان فرانسوی بیست و شش حرف است که بجز آنجا حروف زیر هم در این زبان به کار میروند، اما جزء الفبا به حساب نمی‌آیند:

œ  à  â  è  é  ê  ë  î  Ï  ô  û  ç

85درصد کلمات این زبان از لاتینی، 1.5 درصد از آلمانی، 0.1درصد از عربی، 0.1 درصد از اسکاندیناوی، 12 درصد از اسپانیایی و ایتالیایی و انگلیسی و باقی زبانها گرفته شده است.

[ویرایش] جستارهای وابسته

• تاریخ ادبیات فرانسه
• ادبیات فرانسه‌زبان
• فرهنگستان فرانسه
• فهرست وامواژه‌های فرانسوی در فارسی
• فهرست مشاهیر فرانسه
• نویسندگان فرانسوی‌زبان با ترتیب الفبایی

این نوشتار دربارهٔ فرانسه ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.