بوداسف
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
در اندیشههای بودایی به موجوداتی که به همه موجودات هوشمند دیگر کمک میکنند تا به مرحله بیدار شدن روحانی (بوداگی) برسند بوداسَف گفت میشود.
واژه بوداسف در ادبیات فارسی پیشینه دارد و از واژه سانسکریت بودیسَتوا مشتق شده است. بوداسف در چینی 菩萨، در ژاپنی 菩薩 (بُساتسو)، در کرهای بُسال و در انگلیسی bodhisattva نامیده میشود. مفهوم بوداسف را میتوان در فارسی با عباراتی همچون بیدارگر، حقیافته و بوداشده ترجمه کرد. بودهی در سانسکریت یعنی بیداری و به فرزانگی رسیدن و سَتوا یعنی بودگی یا شدگی.
بوداگرایی دو شاخه اصلی دارد یکی راه کوچک (هینایانه) و دیگری راه بزرگ (مهایانه). پیروان هینایانه بر این باورند که افرادی که به مرحله بیداری و بودا شدن رسیدهاند تک تک به فراسو میروند و دیگر کاری به این جهان ندارند. هینایانهایها این افراد را اَرهت یعنی آدمهای باارزش مینامند. اما مهایانیها بر این باورند که کسانی که دریای بیکران حق و راستی را دریافتند باید در کنار درگاه حق بمانند و بکوشند تا بقیه موجودات را هم به سوی حق و حقیقت بکشانند. همین افراد هستند که در ادبیات بودایی به بوداسف شناخته میشوند. بوداسف ها اینکار را از روی مهرورزی به همه موجودات میکنند. یعنی آنها همه موجودات را به چشم نمودهایی از جهان حق میبینند و به همه مهر میورزند و میکوشند تا دیگران را نیز مانند خود بسوی رستگاری و حق یابی بکشند.
[ویرایش] منابع
- ویکیپدیای انگلیسی.
- پاشایی، ع. فراسوی فرزانگی (پرَگیا پارَمیتا). نشر نگاه معاصر، تهران ۱۳۸۰.
 |
بوداگرایی | |
||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| مفاهیم و اصطلاحات | تاریخ | شاخهها و فرقهها | مشاهیر | کشورها | ||||
| فهرست موضوعات | گاهشمار | نیایشگاهها | متون | فرهنگ | ||||
