Μουεζίνης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο μουεζίνης (στα αραβικά: مؤذن : μουαντχντίν) στο Ισλάμ είναι εκείνος που έχει καθήκον με τη μελωδική φωνή του να αναγγέλει την ώρα της προσευχής και να καλεί τους πιστούς στο τζαμί εκφωνώντας φράσεις του Κορανίου με γνωστότερη εκείνη: "Αλλάχ αλ άκμπαρ", που σημαίνει "Ο Θεός είναι μεγάλος".
Στην ισλαμική θρησκεία δεν χρησιμοποιούνται καμπάνες και σήμαντρα. Για το λόγο αυτό, στη πρόσκληση των πιστών χρησιμοποιείται η ζώσα φωνή του μουεζίνη που εκφωνεί την πρόσκληση αντάν, ή αλλιώς σαλάτ, στη λειτουργία της Παρασκευής καθώς και τις πέντε καθημερινές προσευχές από τον μιναρέ του τζαμιού.
Ο μουεζίνης δεν είναι πάντοτε ιερωμένος (χότζας), ενώ απαραίτητα πρέπει να έχει μελωδική και δυνατή φωνή. Έτσι, ο επαγγελματίας μουεζίνης επιλέγεται για να υπηρετήσει στο μουσουλμανικό τέμενος με βάση τον καλό χαρακτήρα του, τη δυνατή φωνή του και τις δεξιότητές της καλλιφωνίας του.
[Επεξεργασία] Ιστορία
Ο πρώτος μουεζίνης ήταν ο τελάλης της Μέκκας, ο Μπιλάλ ιμπν Ριμπά (Bilal ibn Ribah), τον οποίο ο Προφήτης Μωάμεθ όταν εισήλθε νικητής στη πόλη χωρίς να κατέβει από τη καμήλα που επέβαινε και καθώς πορευόταν κατ΄ ευθείαν προς τη Κάαμπα τον διέταξε να καλέσει με την ισχυρή φωνή του σε προσευχή τους πιστούς.
Μετά το θάνατο του Μωάμεθ δεν είχε καθοριστεί κάποιος συγκεκριμένος τρόπος για το κάλεσμα σε προσευχή ενώ σάλπιγγες, σημαίες και φωτεινά σήματα χρησιμοποιούνταν συχνά. Έτσι άρχισε να χρησιμοποιείται το σχετικό έθιμο της εποχής. Οι πρώτοι μουεζίνηδες χρησιμοποίησαν τη στέγη του μουσουλμανικού τεμένους ή τους γύρω δρόμους για να καλέσουν τους πιστούς σε προσευχή. Θεωρείται ότι η λειτουργία που επιτελεί ο μουεζίνης —η δημόσια αναγγελία ενός γεγονότος με τη φωνή— προϋπήρξε στον προϊσλαμικό αραβικό πολιτισμό. Οι πράξεις του μουεζίνη θεωρούνται επίσης μορφή τέχνης, όσον αφορά την μελωδική εκτέλεση του αντάν.
