Αντρέα Λουκέσι
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Αντρέα Λουκέσι (Andrea Luchesi) (Μόττα ντι Λιβένζα - Ιταλία, 23 Μαΐου 1741 – Βόννη 21 Μαρτίου 1801) ήταν ένας Ιταλός συνθέτης και οργανίστας της κλασικής περιόδου.
Στην ηλικία των 15 μετακόμισε στη Βενετία, όπου μελέτησε με τους καλύτερους μουσικούς και έγινε γρήγορα διάσημος για τις ικανότητές του στο εκκλησιαστικό όργανο και το τσέμπαλο και ως συνθέτης.
Το 1771 προσκλήθηκε στη Βόννη από τον Αρχιεπίσκοπο της Κολωνίας. Από το 1774 έως το 1794 ήταν Kapellmeister (αρχιμουσικός) στην Αυλή της Βόννης, όπου φέρεται ότι είχε ως μαθητή τον νεαρό Λούντβιχ βαν Μπετόβεν.
Σύνθεσε κωμικές και δραματικές όπερες, οργανική και εκκλησιαστική μουσική, καντάτες, κοντσέρτα, συμφωνίες, σονάτες για το όργανο, για το τσέμπαλο και το βιολί, λειτουργίες, κ.λπ.. Ένα μεγάλο μέρος των συνθέσεών του έχει χαθεί, ωστόσο σε πρόσφατες μελέτες ο Giorgio Taboga ισχυρίζεται ότι ο Λουκέσι ήταν ο πραγματικός συνθέτης των σημαντικότερων συμφωνιών των Χάυντν και Μότσαρτ, οι οποίοι αγόραζαν συνθέσεις του ιταλού συνθέτη για να τις παρουσιάσουν ως δικές τους, καθώς και μερικών πρώιμων έργων του Μπετόβεν, όπως είναι τα τρία κουαρτέτα για πιάνο και έγχορδα WoO36 και οι Καντάτες για τους Αυτοκράτορες Ιωσήφ τον 2ο και Λεοπόλδο τον 2ο. [1] Οι ισχυρισμοί του Taboga ότι ο Λουκέσι είναι ο δημιουργός του βιενέζικου κλασικισμού συναντούν ελάχιστη υποστήριξη και δεν συζητούνται σοβαρά από την επιστημονική κοινότητα των μουσικολόγων.
[Επεξεργασία] Σημειώσεις
- ↑ Giorgio Taboga, A case of damnatio personae, Episteme No. 4, Σεπτέμβριος 2001.
