Ігнат Грынявіцкі
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Ігнат Грынявіцкі (1856 - 1 сакавіка 1881) - беларускі рэвалюцыянэр-нарадаволец. Нарадзіўся ў маёнтку Басін Бабруйскага павета ў сям’і дробнамаянтковай шляхты.
Студэнтам Пецярбургскага тэхналягічнага інстытута (1875-1880) удзельнічаў у польска-беларускіх і расейскіх рэвалюцыйных гуртках, вёў прапаганду сярод рабочых, зьбіраў грошы палітычным вязьням, фабрыкаваў пашпарты рэвалюцыянэрам. З 1879 член партыі "Народная воля". Адзін з заснавальнікаў яе беларускай фракцыі, нацыянальная праграма якой надрукавана ў 1884 у часопісе "Гомон" (№ 2).
У траўні 1880 Грынявіцкі пакідае інстытут і, перайшоўшы на нелегальнае становішча, ператвараецца ў віленскага мешчаніна Ельнікава. Разам з А.І.Жалябавым, С.Л.Пяроўскай і інш. ўваходзіць у цэнтральны нарадавольскі гурток прапагандыстаў. Адзін са стваральнікаў, аўтараў і наборшчыкаў нарадавольскай "Рабочей газеты", уключыў у выданьне газэты земляка А.С.Барэйшу. Уваходзіў у групу, якая ўсю зіму 1880-81 сачыла за выездамі цара. 26 лютага 1881 г. на кватэры Грынявіцкага адбыўся сход арганізатараў замаху на расейскага цара Аляксандра ІІ. Грынявіцкі стаў адным з 4 выканаўцаў, якім "Народная воля" даручыла тэрарыстычную апэрацыю. У сваім запавеце напісаў: "Аляксандар ІІ павінен памерці. Ён памрэ, а разам зь ім памрэм і мы, яго ворагі, яго забойцы... Гісторыя сьведчыць, што раскошнае дрэва свабоды вымагае чалавечых ахвяраў..."
1 сакавіка 1881 бомбай, якую кінуў Ігнат Грынявіцкі, забіты цар Аляксандар II, а Грынявіцкі сьмяротна паранены.
- Гэты тэкст напісаны пры дапамозе матэрыялаў старонкі Гісторыя Беларусі. Асобы.
