Varoluş
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Varoluş, felsefe tarihi boyunca önem taşımış, her tür felsefi tatışmanın merkezinde yer almış felsefe kavramlarından biridir. Varolanların varlığını bildirir, öz'ün karşıtıdır, yani bir şeyin ne olduğunu değil varolduğunu bildirir. Salt bir varolma durumu olarak varoluş. Felsefe akımlarında ya da okullarında pek çok farklı anlamlarda kullanılıp değerlendirilmiştir. Örneğin Skolastik felsefede varoluş, varolan her şeyin (tanrı ya da bir toz zerrecigi) gerçekliğini bildirir. Daha dar ve doğa bilimsel anlamda ise varoluş, belirli br bağlamda uzay-zaman boyutunda yer almak, ya da şimdi ve burada var olmak anlamında belirtilir. Varoluş kavramı en geniş açılımına ya da popülerliğine varoluşçu felsefe ile kavuşmuştur diyebiliriz. Kierkegaard, Karl Jaspers, Martin Heidegger, Sartre gibi filozoflar varoluş kavramını zenginleştirmişler ve kendi felsefelerinin ilkesi olarak değerlendirmişlerdir. Kierkegaard Tanrı ve sonsuzluk önünde yapayalnız olmak anlamında insanın varoluşundan söz eder. Sartre'da kendi felsefeini özetlerken "varoluş özden önce gelir" diyecektir. Önceden bir nesne gibi verilmemiştir insan varoluşu, yapılmak ya da oluşturulmak üzere mutlak bir sorumlulukla sunulmuş bir kaynaktır. Heidegger "insanın özü varoluşundadır" demektedir.
[değiştir] Kaynak
- Felsefe Terimleri Sözlüğü, Bedia Akarsu, İnkilap Yayınevi.
- Felsefe Sözlüğü, Ahmet Cevizci, Paradigma Yayınları.
