Ross Buz Şelfi

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Ross Buz Şelfi. Ross Bariyeri'ne bakış

Ross Buz Şelfi 1997

Ross Buz Şelfi, (81 °30`G 175 °00`B) Antarktika'daki Ross Denizi'nin yarısını örten, birkaç yüz metre kalınlıkta sürekli bir buz tabakası. Buz şelfi, 525.000 km²'lik alanıyla (Kaynak:Alfred Wegener Institut, diğer kaynaklar 487.800 km² kabul eder) Fransa'dan biraz küçük olup böylelikle Antarktika'nın en büyük buz şelfi bölgesidir. Alman kutup araştırma istayonu Neumayer'in verilerine göre 5.000 km² alanı olan (Diğer kaynaklar 8.000 km² üzerinde verir) Ekström Buz Şelfi ile karşılaştırıldığında, Ekström Buz Şelfi adeta ufacık kalır.

Buz şelfi, deniz üzerinde yüzen büyük bir buz tabakası olarak tanımlanır. Bu tabaka kendisini aralıksız besleyen bir buzul üzerinden karaya bağlanır. Kara tarafındaki tabanında, buz şelfleri 800 den 1500 metreye kadar bir yüksekliğe sahipken ön kısımlarda sadece 100 ile 200 metre kalınlıktadır. Tabakanın azalan kalınlığının sebebi, sürekli kütle kaybına yol açan, alt kısımlarındaki erime süreci ve buz içindeki akış sürecidir.

Ross Buz Şelfi'nin dikey cephesi (Kırılma kenarı) 800 kilometreden daha büyük bir uzunluğa sahiptir ve deniz üzerinde 15 ile 50 m arasında yükselir. Yani serbest olarak deniz üstünde yüzen buzun, yaklaşık %90'ı deniz seviyesinin altındadır.

Ross Buz Şelfi, 28 Ocak 1841'de onu keşfeden İngiliz kaşif ve denizci James Clark Ross'ın adıyla anılır. Ross ön cephenin kartografisini doğuya doğru yaklaşık 160ºB noktasına kadar yapmıştır. Ross Buz Şelfi'nin büyük kısmı, hakları Yeni Zelanda'ya ait olan Ross Dependency'dedir.

Ross Buz Şelfi, 1912 yılında kutup araştırmacısı Robert Falcon Scott ve onun keşif gezisine katılanların son istirahatgahı olmasıyla üzücü bir üne sahiptir. Öncesinde, Scott'ın gezisi, Ross Denizi'ni geçen ve Ross Buz Şelfi'ne ulaşan ilk keşif gezisiydi.