Osmanzâde Taib
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Osmanzâde Taib (1660?-1724) Kadı ve şair. 18. yüzyılın ilk yarısında “reis-i şâiran” (Şairlerin Reisi) olarak tanınmış Osmanlı şairi. Bu sıfat kendisine devrin padişahı III. Ahmet tarafından verilir. “Şuara tezkirelerinde ve diğer hâl tercümelerindelâtifeciliğine, nükte-perdazlığına, heccavlığına, huysuzluğuna, aşırı öğme ile söğme arasında türlü değişiklikler gösteren mizacına dair fıkralar, rivâyetler ve işâretler az değildir.” Çağdaşları hakkında çok ağır hicivler söylediği bilinmektedir. “Târiz ve hücûmlarına hedef olanlar arasında şâir Nâbi, Sekban-başı Nemçe Hasan, Sivaslı Kadı, Müderris Ahmed, şair Sâkıb ve daha birçok kimse mevcûttur.” “Dilini tutmadığı, önüne geleni hicvettiği ve huysuz bir kimse olduğu için çok düşman kazanmış, birkaç defa müderrislikten atılmış, rütbesi aşağı indirilmiştir. Mısır kadısı iken 1724 yılında zehirlenerek ölmüştür.”
