Bağlama
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Bağlama, Türk Halk Müziğinde yaygın telli bir sazdır. Yörelere ve boyutlarına göre değişik isimlerle tanınır; kopuz, cura, saz, çöğür, dombra, ikitelli, tanbura v.b. Kullanılan tekniğe göre mızrap veya parmaklar ile çalınır. Parmaklarla çalma tekniğine şelpe ve dövme denir. Genellikle altta iki çelik ile bir sırma bam, ortada iki çelik ve üstte bir çelik ile bir sırma bam teli olmak üzere toplam 7 tellidir.
Konu başlıkları |
[değiştir] Bağlama ailesi
Bağlama, kullanım amaçlarına göre farklı tür ve boylarda çalınmaktadır. Günümüzde genellikle aşağıdaki türlerle tanınır.
- Cura (en küçük boy)
- Çöğür (kısa kol bağlama)
- Tanbura (uzun kol bağlama)
- Divan sazı (büyük boy bağlama)
- Meydan sazı (en büyük boy bağlama, nesli tükenmek üzere)
[değiştir] Elektro bağlama
1960´larin sonuna dogru, bağlamanın sesini müzik yapilan mekânlarda daha çok duyurmak ve rock müziğinde de kullanabilmek için elektro bağlama Erkin Koray tarafından icat edildi. Elektro bağlamalar, bağlama nın yapısal özellikleri korunarak, içine yerleştirilen elektro gitar manyetikleriyle üretildi.
[değiştir] Bağlama düzenleri (Akortlar)
Halk müziğinde çoğunlukla karşılaştığımız düzenler: (Parantez içindekiler, üst, orta ve alt tellerin çekilmesi gereken seslerdir.)
- Bağlama düzeni (La, Sol, Re)
- Bozuk düzen, kara düzen (Sol, Re, La)
- Misket düzeni (Fa#, Re, La)
- Fa müstezat düzeni (Fa, Re, La)
- Abdal düzeni (La, La, Sol)
- Zurna düzeni (Re, Re, La)
- Do müstezat düzeni (Sol, Do, La)
[değiştir] Bağlama Metodları
[değiştir] Notaların Portedeki Yeri
Porte üzerindeki 1’inci çizgi (Mİ) 2’nci çizgi (SOL) 3’üncü çizgi (Sİ) 4’üncü çizgi (RE) 5’inci çizgi (FA) dır. Çizginin ara boşlukları 1’inci aralık (FA) 2’nci aralık (LA) 3’üncü aralık (DO) 4’üncü aralık (Mİ) dir.
