Zespół nerczycowy
Z Wikipedii
Zespół nerczycowy (łac. syndroma nephroticum) to zespół objawów chorobowych wywołany nadmierną nieskompensowaną utratą białka z moczem. Stan ten nazywa się białkomoczem, który w przypadku zespołu nerczycowego przekracza ilość 3g/l.
Do objawów choroby należą dodatkowo lipiduria, hipoproteinemia, hipoalbuminemia, hipercholesterolemia, oraz obrzęki i "przesięki" do jam ciała.
[edytuj] Patogeneza
Do białkomoczu dochodzi wskutek uszkodzenia kłębuszków nerkowych wywołanych najczęściej przez procesy immunologiczne w przebiegu kłębuszkowych zapaleń nerek, które stają się nadmiernie przepuszczalne do cząsteczek białka.
Rozróżnia się białkomocz selektywny, gdy nadmiernemu przesączaniu ulegają tylko albuminy i białkomocz nieselektywny, gdy oprócz albumin ucieczce ulegają większe cząsteczki białka i lipidy.
Długotrwała utrata białka doprowadza do spadku ciśnienia onkotycznego i powoduje powstanie przesięków i obrzęków do jam ciała.
[edytuj] Obraz kliniczny
Białkomocz w badaniu ogólnym moczu, hipoalbuminemia, hiperlipidemia oraz obecność miękkich, ciastowatych obrzęków o ułożeniu hydrostatycznym (czyli głównie nóg) oraz przesięków do jam ciała.
[edytuj] Leczenie
Obowiązuje leczenie przede wszystkim choroby podstawowej, która doprowadziła do rozwoju zespołu nerczycowego. Najczęściej jednak konieczna jest kortykoterapia, dieta bogatobiałkowa i leki moczopędne (najczęściej furosemid).
 |
Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii! Wikipedia:Wikiprojekt Nauki medyczne • Portal:Nauki medyczne |
|
