Zaskroniec zwyczajny
Z Wikipedii
Zaskroniec zwyczajny | |
Zaskroniec zwyczajny |
|
Systematyka | |
Domena | eukarioty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kręgowce |
Gromada | gady |
Rząd | łuskonośne |
Podrząd | węże |
Rodzina | połozowate |
Rodzaj | Natrix |
Gatunek | zaskroniec zwyczajny |
Nazwa systematyczna | |
Natrix natrix | |
(L., 1758) |
Zaskroniec zwyczajny (Natrix natrix) – gatunek węża z rodziny połozowatych. Zaskrońce występują w całej Europie (z wyjątkiem Szkocji, Irlandii i północnej części Półwyspu Skandynawskiego). Samica jest większa od samca i osiąga średnio długość od 85 do 130 cm (wyjątkowo 2 m), a samiec od 70 do 100 cm. Żywią się żabami, traszkami, rybami lub drobnymi gryzoniami, które połyka bez uprzedniego uśmiercania. Atakuje jedynie poruszające się zwierzęta. W niewoli zaskrońce żyją do 15 lat.
Zaatakowany zaskroniec broni się często udając martwego, wypuszcza przy tym cuchnącą ciecz, która dodatkowo ma zniechęcić potencjalnego drapieżnika.
Zaskroniec zawdzięcza swą polską nazwę charakterystycznym żółtym plamom w okolicy "za skroniami". Plamy te są bardzo charakterystyczne i wyraźne – pozwalają łatwo rozpoznać ten niejadowity i niegroźny dla człowieka gatunek.
W dawnej Litwie zaskroniec uważany był za zwierzę święte, wierzono bowiem, że domostwo, w pobliżu którego węże te zamieszkają czeka pomyślność. Występowanie: Zaskroniec bardzo lubi przebywać na terenach podmokłych, bagnistych w pobliżu jezior, doskonale pływa i nurkuje. Zaskroniec jest chroniony w Polsce.
Zobacz też: fauna Polski.