Wojciech Turowski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Wojciech Turowski lub Adalbertus Turowski (ur. 21 maja 1894 w Unieszewie na Warmii, zm. 20 grudnia 1959 w Rzymie) - ksiądz katolicki, pierwszy Polak na stanowisku generała Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, czyli Księży Pallotynów.

Ks. Turowski urodził się w 1894 w Unieszewie w diecezji warmińskiej. Ukończył wadowickie Collegium Marianum. Do pallotynów wstąpił w 1911 w Jajkowcach. Podczas I wojny światowej jako żołnierz pruski dowodził kolumną sanitarną w Gdańsku oraz walczył na froncie. Święcenia kapłańskie przyjął 10 lipca 1921 w Limburgu.

Najpierw pracował w Sucharach, a następnie w Wadowicach jako profesor, rektor, mistrz nowicjatu i doradca księdza Alojzego Majewskiego. W latach 1925-1932 był drugim po ks. Majewskim przełożonym pallotynów w Polsce. Mieszkając w Warszawie przy Skaryszewskiej oddawał się pracy duszpasterskiej i rekolekcyjnej oraz prowadził wykłady z zakresu teologii moralnej, homiletyki i nauki o Akcji Katolickiej w pallotyńskim wyższym seminarium duchownym w Sucharach, a potem w Ołtarzewie. W roku 1937 został mianowany delegatem na Zebranie Generalne, na którym wybrano go radcą i sekretarzem generalnym. Sprawując ten urząd - najpierw w Rzymie, potem w Lizbonie - organizował pomoc dla uchodźców wojennych z Polski. W 1946 został członkiem pallotyńskiej Regii Francuskiej.

Na Zebraniu Generalnym w 1947 został wybrany przełożonym generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego. Za jego kadencji watykańska Kongregacja do Spraw Zakonników pismem z dnia 10 czerwca 1947 przywróciła pallotynom pierwotną nazwę: Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego (zmienioną w 1854 na Pobożne Stowarzyszenie Misyjne), a także ks. Wincentego Pallottiego - założyciela pallotynów - ogłoszono błogosławionym 22 stycznia 1950.

W trakcie pełnienia urzędu generała ks. Wojciech Turowski został mianowany w 1950 biskupem - koadiutorem bp. Teodora Kubiny z prawem następstwa. Z tego stanowiska ks. Turowski był zmuszony zrezygnować przed przyjęciem sakry, ponieważ władze komunistyczne Polski nie wyraziły zgody na jego powrót do kraju.

Ciężkie przeżycia związane z tymi wydarzeniami pogorszyły stan zdrowia ks. Turowskiego, który 19 października 1950 został poddany trudnej w tamtych czasach operacji chirurgicznej usunięcia kamieni z woreczka żółciowego. Do ciężkiego stanu dołączyło silne zapalenie pooperacyjne z wielkim osłabieniem serca. 23 października w stanie agonalnym przyjął sakrament namaszczenia chorych. Następnego dnia chory obudził się ze snu i oświadczył, że czuje się dobrze, i że został uzdrowiony za wstawiennictwem bł. Wincentego Pallottiego. Uzdrowienie to zostało w 1962 uznane przez władze kościelne za nadnaturalne i przyjęte za jeden z cudów wymaganych do kanonizacji Pallottiego.

W 1953 po sześciu latach kadencji ks. Turowski został zwolniony z urzędu generała i objął stanowisko Radcy watykańskiej Kongregacji Sakramentów Świętych. Aktywnie pracował również jako rekolekcjonista emigracyjny.

Zmarł nagle w Rzymie w wieku 65 lat. Spoczywa na rzymskim cmentarzu Campo Verano. Został uhonorowany tablicą pamiątkową w kościele w Sząbruku (koło rodzinnego Unieszewa).

[edytuj] Bibliografia

James Anchukandatil, Like the Mustard Seed. History of the Pallottine mission in India, Nagpur 2001, s. 24-28.
ks. Tomasz Bielski, Krótka historia Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, w: Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego. Jubileusz wspólnoty ołtarzewskiej 1927-1977, Poznań-Warszawa 1977, s. 51-53.
ks. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, ISBN 8321113117, Warszawa 2000, s. 455.
Tadeusz Oracki, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku), Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1983, ISBN 8321104118, s. 317-318.
Augustyn Urban, Ci, którzy przeszli. Wybitniejsi Pallotyni Polscy, Ząbkowice Śląskie 1976, s. 38-50. - maszynopis