Wojciech Kowalski
Z Wikipedii
Wojciech Kowalski (ur. 10 października 1967 w Inowrocławiu), tenisista polski, wielokrotny mistrz Polski, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Syn Zygmunta i Teresy z domu Wiśniewskich, ukończył liceum ogólnokształcące im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu i podjął studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie (nie ukończył nauki). Treningi tenisowe w Goplanii Inowrocław rozpoczął jako 7-latek w 1974. W wieku 17 lat zdobył pierwszy tytuł mistrza Polski w grze pojedynczej (1984). W mistrzostwach kraju pozostawał niepokonany do 1989, zdobył także trzy tytuły mistrzowskie w deblu (1986, 1987, 1989).
Praworęczny, dysponujący ofensywnym forhendem i serwisem Kowalski był typowany na następcę Wojciecha Fibaka, ale nie spełnił pokładanych w nim nadziei. Odbył staż w akademii tenisowej Bolletieriego na Florydzie. Kilkakrotnie przechodził rundy w imprezach zawodowych, mając na koncie zwycięstwa m.in. nad Australijczykiem Markiem Woodfordem i Szwedem Nicklasem Kultim. Startował również w turniejach wielkoszlemowych. W 1995 przeszedł eliminacje we French Open i odpadł w I rundzie z reprezentantem gospodarzy Guy Forgetem w pięciu setach. Najwyżej był klasyfikowany w 1988 - w rankingu gry pojedynczej zajmował 108. miejsce, w rankingu debla 125. miejsce.
W latach 1984-1993 występował w reprezentacji Polski w Pucharze Davisa. Debiutował w meczu z Grecją jako deblowy partner Fibaka. Wygrał łącznie 23 mecze, przegrał 15. W ramach tych rozgrywek pokonał m.in. znanego Brytyjczyka Jeremy Batesa. Kowalski był również pierwszym polskim olimpijczykiem w tenisie, ale udział w igrzyskach w Seulu w 1988 zakończył na I rundzie, pokonany przez starszego o prawie dziesięć lat Nigeryjczyka Tony Mmoha.
