Wiktor Pielewin
Z Wikipedii
Wiktor Pielewin, ros. Виктор Олегович Пелевин (ur. 22 listopada 1962 w Moskwie) – współczesny prozaik rosyjski.
Absolwent Moskiewskiego Instytutu Energetycznego (specjalność: elektromechanik), ukończył także kurs twórczego pisania w Instytucie Literatury. Zaistniał publikacją opowiadania Koldun Ignat i ludi w 1989, a przez następne lata pisywał dalsze krótkie formy i publikował na łamach różnych czasopism. W 1992 zebrane opowiadania Pielewina ukazały się drukiem w książce Niebieska latarnia, za którą otrzymał rosyjską nagrodę Bookera.
Jego powieści charakteryzuje mieszanka science-fiction, kultury popularnej i mistycyzmu, która służy za materię postmodernistycznym wywodom. W swej twórczości Pielewin czyni częste aluzje i bezpośrednie odniesienia do wielkich literatury światowej czy realiów postsowieckiej Rosji. Autor niechętnie godzi się na wywiady, z chęcią natomiast upowszechnia swoje dzieła w Internecie.
[edytuj] Twórczość
- Sinij fonar (1991, Niebieska latarnia)
- Omon Ra (1992)
- Czapajew i Pustota (1996, Mały palec Buddy - wyd. pol. 2003)
- Żyzń nasiekomych (1997, Życie owadów - wyd. pol. 2004)
- Żołtaja strieła (1998, Żółta strzała)
- Generation "P" (1999, wyd. pol. 2002)
- Swiaszczennaja kniga oborotnia (2004, Święta księga wilkołaka - wyd. pol. 2006)
- Szlem Użasa (2005, Hełm grozy - wyd. pol. 2006)
