Wesele Figara (KV 492)
Z Wikipedii
| Rodzaje oper | |
|---|---|
| singspiel | opera buffa (opera komiczna) | opera seria (opera poważna) | dramma giocoso | grand opera | kantata dramatyczna | |
| Rodzaje głosów | |
| basso profondo | bas | baryton | tenor | kontratenor | kastrat | kontralt | alt | mezzosopran | sopran | sopran liryczny | sopran dramatyczny | sopran koloraturowy | dyszkant | |
| Pozostałe pojęcia związane z operą | |
| akt | aria | libretto | partytura | prapremiera | premiera | primadonna | |
Wesele Figara (Le Nozze di Figaro, KV 492) – czteroaktowa opera buffa z muzyką napisaną przez Wolfganga Amadeusza Mozarta. Libretto do niej stworzył Lorenzo da Ponte na podstawie Le marriage de Figaro – sztuki Pierre'a Beaumarchais'go z 1784 roku. Wesele Figara kontynuuje historię przedstawioną w sztuce i operze Cyrulik sewilski Gioacchina Rossiniego.
[edytuj] Osoby
- Hrabia Almaviva – baryton
- Hrabina Rozyna, żona hrabiego Almaviva – sopran
- Zuzanna, pokojowa hrabiny – sopran
- Figaro, pokojowy hrabiego – baryton
- Cherubin, paź – sopran
- Marcelina, prostytutka – mezzosopran
- Bartolo, doktor – bas
- Basilio, nauczyciel muzyki – tenor
- Don Curzio, sędzia – tenor
- Antonio, ogrodnik – bas
- Basia, córka ogrodnika – sopran
- goście, wieśniacy, służba
[edytuj] Treść
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Hrabia Almaviva usiłuje wzbudzić miłość w Zuzannie, pokojówce. Naprzeciw tym staraniom staje spryt Zuzanny, hrabiny oraz narzeczonego Zuzanny - Figara. W zabawnej akcji biorą także udział: mściwa Marcelina, oglądający się za każdą kobietą Cherubin czy intrygant don Basilio.
Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
[edytuj] Historia utworu
Pierwowzór opery stanowił krytykę feudalizmu i arystokracji. Z tego względu nie cieszył się zbytnim powodzeniem ani przychylnością władców. Po opracowaniu pozbawionego akcentów politycznych libretta Mozart rozpoczął pracę nad operą. Jej premiera odbyła się 1 maja 1786 w Wiedniu. Po sukcesie opera została wystawiona jeszcze w tym samym roku w Pradze, co zapoczątkowało popularność kompozytora wśród praskiej publiczności.
Linki zewnętrzne
- Libretto w oryginale
- Aria Figara z I aktu Non più andrai
- Duet Hrabiny i Zuzanny z III aktu Che soave zefiretto....
Źródła
- Stromenger Karol, Iskier przewodnik operowy, Państwowe Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1976.
