Wacław Baehr
Z Wikipedii
Wacław Baehr (ur. 6 października 1873 w Makowlanach, zm. 17 września 1939 w Radości koło Warszawy) - polski biolog
Odbył studia przyrodnicze w uniwersytetach w Odessie i Petersburgu oraz studia uzupełniające w Tybindze, Paryżu, Wurzburgu i Louvain. W latach 1899-1917 pracował jako asystent w Pracownii Zoologicznej Cesarskiej Akademii Nauk w Petersburgu. W 1922 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego i objął kierownictwo Katedry Cytologii Uniwersytetu Warszawskiego.
W pracy naukowej zajmował się genetyką rozwoju, teorią dziedziczenia oraz cytologią zwierząt. Jego badania nad dziedziczeniem stały się w owym czasie podwalinami wiedzy o tej nauce. Wyjaśniały zagadnienia determinacji płci oraz zjawiska w procesie mejotycznego podziału komórki.
Profesor otrzymał propozycję objęcia profesury jednej z uczelni angielskich. Był także zgłoszony jako kandydat do nagrody Nobla.
Od 1933 członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności, a od 1928 członek czynny Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
[edytuj] Wybrane publikacje naukowe
- Ueber das von Eimer beschriebene beim Karpfen (1906)
- Ueber die Zahl der Richtungskörper in parthenogenetisch sich entwickelungen Eier von Bacillus rossii (1907)
- Ueber die Bildung des Sexualzellen bei Aphididae (1908)
- Dziedziczność i płeć w świetle cytologji i genetyki (1921)
- Cytologiczne podstawy zjawisk dziedziczności (1930)
Źródło:
- Biogramy uczonych polskich, Część II: Nauki biologiczne (pod redakcją Andrzeja Śródki i Pawła Szczawińskiego), Ossolineum, Wrocław 1985
