Włodzimierz Mokry
Z Wikipedii
Należy w nim poprawić: formatowanie,styl.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Włodzimierz Mokry - profesor, szef Fundacji Św. Włodzimierza
Urodził się 18 kwietnia 1949 r. w Drawie (woj. warmińsko-mazurskie), dokąd w wyniku akcji „Wisła” zostali wysiedleni jego przyszli rodzice. Szkołę podstawową ukończył w Ostrym Bardzie w 1962 roku. W 1966 roku w IV Liceum Ogólnokształcącym w Legnicy zdał maturę, także z języka ukraińskiego. W 1972 uzyskał magisterium z historii literatury rosyjskiej w Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1978 otrzymał w tej uczelni doktorat nauk humanistycznych na podstawie rozprawy „Ruska Trójca”. Karta z życia kulturalno-literackiego Ukraińców w Galicji w pierwszej połowie XIX w. – promotor prof. dr hab. Ryszard Łużny. Habilitację uzyskał 30 stycznia 1997 roku, na podstawie rozprawy Literatura i myśl filozoficzno-religijna ukraińskiego romantyzmu. Szewczenko, Kostomarow, Szaszkiewicz, Kraków 1996. Tytuł profesora uzyskał w roku 2002.
Jest założycielem i prezesem Fundacji św. Włodzimierza Chrzciciela Rusi Kijowskiej w Krakowie, w podstawach której leży przyznana w 1987 mu nagroda Fundacji Jana Pawła II za osiągnięcia naukowe ukazujące chrześcijańskie korzenie kultury ukraińskiej oraz za działalność na rzecz porozumienia polsko-ukraińskiego. Fundację św. Włodzimierza Chrzciciela Rusi Kijowskiej stworzono dla wspieraniu i popularyzowaniu nauki i chrześcijańskiej kultury ukraińskiej oraz wzajemnemu poznaniu i pojednaniu Polaków i Ukraińców. W ramach Fundacji działa wydawnictwo "Szwajpolt Fiol" 1, Galeria Sztuki Ukraińskiej, Muzeum Ikon, biblioteka, czytelnia, księgarnia „Nestor”, restauracja. W budynkach Fundacji św. Włodzimierza w Krakowie (ul. Kanonicza 15) istnieje konsekrowana w 1995 roku, a odwiedzona przez Jana Pawła II w 1997 roku kaplica świętych Borysa i Gleba (projekt Jerzego Nowosielskiego).
Laureat międzynarodowej nagrody Fundacji Krzyżanowskich (1992); Laureat Niezależnej Fundacji Sprzyjania Kulturze Polskiej POLCUL FOUNDATION (1997); Nagrodzony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za działalność na rzecz zbliżenia polsko-ukraińskiego (1998). Poseł na sejm X kadencji (od 18 czerwca 1989 do 25 listopada 1991). Kierownik Katedry Ukrainistyki UJ w latach 1999-2003. Od 2004 roku kierownik nowopowstałej Katedry Ukrainoznawstwa na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politycznych Uniwersytet Jagiellońskiego.
Autor książek: Cerkwa w żytti ukrajinciw (Lwiw 1993); Literatura i myśl filozoficzno-religijna ukraińskiego romantyzmu. Szewczenko, Kostomarow, Szaszkiewicz (Kraków 1996) 2; Od Iłariona do Skoworody. Antologia poezji ukraińskiej XI-XVIII wieku (Kraków 1996); "Ruska Trójca" Karta z dziejów życia literackiego Ukraińców w Galicji w pierwszej połowie XIX wieku (Kraków 1997); Papieskie posłania Jana Pawła II do Ukraińców (Kraków 2001); Ukraina Wasyla Stefanyka (Kraków 2001); Apostolskie Słowo Jana Pawła II na Ukrainie w 2001 roku (Kraków 2002); Duchowe źródła pomarańczowej rewolucji na Ukrainie w 2004 roku (Kraków 2006; 3. Redaktor pism periodycznych: "Krakowskie Zeszyty Ukrainoznawcze", Almanach "Między Sąsiadami"; pismo "Horyzonty Krakowskie".
