Władysław Jougan
Z Wikipedii
Władysław Alojzy Jougan (ur. 1855 we Lwowie, zm. 21 października 1942 we Lwowie), polski duchowny katolicki, teolog, historyk Kościoła.
W 1888 obronił doktorat teologii na Uniwersytecie Lwowskim. Pracował m.in. jako prefekt lwowskiego seminarium duchownego oraz kaznodzieja III Gimnazjum. W 1901 habilitował się z historii i teorii wymowy kościelnej, w 1903 został profesorem na Wydziale Teologii Uniwersytetu Lwowskiego; pełnił funkcję dziekana tego wydziału w latach 1906-1907, ale już w 1908 odszedł na emeryturę.
Działał w wielu lwowskich organizacjach kościelnych i katolickich. Był m.in. prezesem Związku Katechetów, wiceprezesem Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Kapłanów, kuratorem Towarzystwa Rękodzielników "Skała". Był redaktorem lub współpracownikiem "Gazety Kościelnej", "Wiadomości Kościelnych", "Tygodnika Katolickiego", publikował także artykuły okolicznościowe, sprawozdania i recenzje w "Przeglądzie Powszechnym", "Ateneum Kapłańskim" i "Szkole".
Niektóre prace naukowe ks. Jougana:
- Constitutum Constantini (1899)
- Tło homiletyczne w kazaniach Ks. Skargi (1901)
- Znaczenie Birkowskiego w homiletyce (1901)
- O kazaniach jubileuszowych polskich (1902)
- Ks. Prymas Woronicz (1908)
- Podręcznik teologii pasterskiej (1917)
- Pokłosie pastoralne (1938)
Źródła:
- Józef Zieliński, Władysław Alojzy Jougan, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XI, 1964-1965
