Vrnjačka Banja
Z Wikipedii
Vrnjačka Banja (cyrylica: Врњачка Бања, po polsku Vrniaczka Bania) - miasto i siedziba gminy w Serbii, leżące 200 km na południe od Belgradu, w dolinie rzeki Morawy Zachodniej. Jest największym i najbardziej znanym uzdrowiskiem w Serbii i na terenie byłej Jugosławii. We Vrnjačkiej Banji znajduje się 7 źródeł mineralnych. W gminie mieszka 26.445, a w samym mieście 9.912 (dane z 2002 roku). W położonym nieopodal Kraljevie krzyżują się najważniejsze linie kolejowe na Bałkanach: z Belgradu do Sofii i Aten. Okolice Vrnjačkiej Banji stanowią masywy górskie: Kopaonik (2017 m), Željin (1785 m), Stolovi (1376 m) i Goč (1216 m). Średnia temperatura roczna wynosi 10,5°C.
[edytuj] Historia
- 1833. - Terytoria na której się znajduje Vrnjačka Banja została część Serbii
- 1834. - Skończona budowa cerkwi Świętej Marii
- 1835. - Sigismund August Wolfgang baron Heder zrobił pierwszą analizę ciepłej wody mineralnej w Vrnjačkiej Banji
- 1869, lipiec. - Oficjalnie otwarty pierwszy sezon turystyczny we Vrnjačkiej Banji
- 1875. - Serbski chemik Sima Lozanić zrobił pierwszą całkowitą analizę wody mineralnej
- 1892. - Serbski generał Jovan Belimarković zbudował pierwszy wodociąg we Vrnjačkiej Banji
- 1905. - Pierwszy silnik parowy dla produkowania energii elektrycznej.
- 1910. - Pierwszy pociąg przeszedł przez stacje kolejową Vrnjačkiej Banji
- 9 listopada 1915. - Austro-Węgry zaatakowali miasto
- 19 października 1918. - Austro-Węgry uciekli z Vrnjačkiej Banji
- 1929. - Zbudowana nowoczesna elektrownia
- 14 października 1944. - Vrnjačka Banja uwolniona od Niemców
Zobacz też: Herb Vrnjačkiej Banji
