Trojan (bóstwo)
Z Wikipedii
Trojan – jedno z najbardziej zagadkowych a zarazem ważnych bóstw słowiańskich. Wydaje się być jedną z naczelnych postaci panteonu słowiańskiego. Bóg związany z magią i wieszczym natchnieniem. Ziemię ruską nazywa się ziemią Trojanową, a czasy pogańskiej Rusi vĕči Trojani (Słowo o pułku Igorowym). Trojanowym wnukiem zwano kniazia Igora, który poskoczył gronostajem ku trześci i białym gogolem na wodę, rzucił się barzym koniem, i skoczył z niego bosym wilkiem, i pospieszył ku łęgowi Dońca, i poleciał sokołem pod mgłami (ibidem) – wykazuje więc cechy szamańskie.
W folklorze południowosłowiańskim Trojan to trójgłowy demon o koźlich uszach i woskowych skrzydłach, jedna z jego głów pożerała ludzi, druga – bydło, trzecia – ryby (srb.), car wszystkich ludzi i bydła (bośn.), bał się światła słonecznego.
Trojan mógł występować także jako Trygław – na północno-zachodniej Słowiańszczyźnie, znane są z przekazów świątynie w Szczecinie i Brennie (Brandenburg). Był tam najwyższym bóstwem, rządzącym niebem, ziemią i podziemiem. (w wieszczym obrzędzie używano poświęconego mu czarnego konia).
