Trójmiejski Park Krajobrazowy
Z Wikipedii
| Trójmiejski Park Krajobrazowy | |
| Data utworzenia | 3 maja 1979 |
| Powierzchnia | 199,3 km² |
| Otulina | 165,42 km² |
| Rezerwatów | 7 |
| Oficjalna strona Parku | |
Trójmiejski Park Krajobrazowy - park krajobrazowy o powierzchni 19 930 ha położony w woj. pomorskim. Obejmuje tereny leśne (90% powierzchni) z enklawami rolniczymi wsi Gniewowo, Zbychowo, Nowy Dwór Wejherowski, Reszki i Bieszkowice. Park obejmuje część terenów Gdyni, Rumi, Szemudu i Wejherowa oraz fragmenty terenów Sopotu i Gdańska.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Trójmiejski Park Krajobrazowy został utworzony 3 maja 1979 Uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku. Według tej uchwała powierzchnia parku wynosiła 20 104 ha. Dwukrotnie zmieniano powierzchnię parku. W 1994 zwiększono powierzchnię do 20 312 ha i wyznaczono jego otulinę oraz w 1998 wydzielając z terenów TPK enklawę śródleśną wsi Łęzyce, co doprowadziło do zmniejszenia powierzchni do 19 930 ha.
[edytuj] Geomorfologia
Rzeźba terenu został ukształtowana przez lądolód i procesy z nim związane ok 15-13 tys. lat temu.
W zachodniej części przeważają połacie falistej moreny dennej, oraz gdzieniegdzie wzniesieniami moreny czołowej. Można także zaobserwować takie formy terenu jak: równina sandrowa, rynny polodowcowe wypełnione wodami jeziornymi oraz niecki wytopiskowe.
Wschodnia część obejmuje strefę krawędziową wysoczyzny. Przeważają tam erozyjne formy terenu: głęboko wcięte doliny, duże deniwelacje dochodzące do 80 m (przy nachyleniu zboczy do 40%) - Lasy Oliwskie.
[edytuj] Fauna i flora
Najbardziej rozpowszechnionym drzewem w parku jest sosna zwyczajna, a oprócz niej duży udział mają: buk pospolity, dąb bezszypułkowy i szypułkowy, brzoza brodawkowata i omszona, olsza czarna, topola osika i wierzba iwa. Ogólnie ilość gatunków flory naczyniowej szacuje się na 850. Z tego 49 gatunków podlega ochronie ścisłej i 17 gatunków ochronie częściowej. W parku występuje szereg roślin rzadkich, reliktowych i górskich (m.in. poryblin kolczasty, manna gajowa, podrzeń żebrowiec, przetacznik górski.
Spośród innych przedstawicieli flory należy wymienić: 4 gatunki mszaków, ok. 200 gatunków grzybów wielkoowocnikowych i 50 gatunków porostów naskalnych
Fauna TPK jest charakterystyczna dla Niżu Polskiego. Z dużych ssaków żyją w parku m.in. dzik, sarna, jeleń szlachetny oraz sporadycznie łoś, a z mniejszych: zając szarak, królik dziki, wiewiórka, lis, borsuk oraz nietoperze borowiec wielki i nocek duży. Ptaki reprezentowane są przez m.in.: orła bielika, jastrzębia, myszołowa, bociana czarnego, sowy, puszczyka, dzięcioła czarnego i zielonego. Poza tym na terenie parku zaobserwowano 11 gatunków płazów i 5 gatunków gadów.
[edytuj] Ochrona przyrody
Na terenie TPK utworzono siedem rezerwatów przyrody:
- Źródliska w Dolinie Ewy utworzony w 1983
- Zajęcze Wzgórze utworzony w 1983
- Kacze Łęgi utworzony w 1983
- Cisowa utworzony w 1983
- Lewice utworzony w 1988
- Gałęźna Góra utworzony w 1990
- Pełcznica utworzony w 1999
- Rezerwat przyrody Wąwóz Huzarów utworzony w 2005
- Rezerwat przyrody Lasy w Dolinie Strzyży utworzony w 2005
W planach jest utworzenie sześciu dalszych rezerwatów: Dolina Radości Potok Oliwski, Łęg nad Swelinią, Dolina Zagórskiej Strugi, Dolina Pieleszewska, Nadrzeczne, Bieszkowickie Moczary.
W parku znajduje się 144 pomników przyrody z tego: 88 drzew i grup drzew, 52 głazy, 2 obiekty powierzchniowe oraz 2 drzewa na głazach. Dodatkowo w otulinie znajdują się dalsze 34 obiekty tego typu.
Inne formy ochrony przyrody występujące w TPK to: zespoły przyrodniczo-krajobrazowe (Dolina Strzyży) i siedem użytków ekologicznych.
[edytuj] Zabytki
W obrębie TPK znajduje się zabytek klasy "0" - Kalwaria Wejherowska, najstarsze obok Kalwarii Zebrzydowskiej i Pakoskiej sanktuarium Męki Pańskiej w Polsce.
[edytuj] Szlaki turystyczne
Przez Park Krajobrazowy przebiega sześć znakowanych szlaków turystyki pieszej:
- Trójmiejski (żółty) Gdańsk – Gdynia, długość 45,9;
- Zagórskiej Strugi (czarny) Gdynia Wzgórze Św. Maksymiliana – Wejherowo, długość 56 km;
- Wejherowski (czerwony) Sopot Kamienny Potok – Wejherowo, długość 50,9 km;
- Kartuski (niebieski) Sopot Kamienny Potok – Kartuzy, długość 67,6 km;
- Skarszewski (zielony) Sopot Kamienny Potok – Skarszewy, długość 81 km;
- Wzgórz Szymbarskich (czarny) Sopot – Sierakowice, długość 120,3 km.
Przez Park przebiega również osiem ścieżek rowerowych, z których najdłuższy liczy 43 km i wiedzie z Wejherowa do Gdyni Głównej oraz dwie ścieżki przyrodnicze: w Dolinie Samborowo oraz w Marszewie.
