Tempura
Z Wikipedii
Tempura (てんぷら) jest najbardziej cenioną w świecie potrawą kuchni japońskiej. Wbrew pozorom nie pochodzi z Kraju Kwitnącej Wiśni, ale została zaczerpnięta z kuchni portugalskiej, jednak na dobre zadomowiła się w Japonii. Do jej przygotowania potrzebne są owoce morza (cenione są zwłaszcza krewetki), ryby i warzywa, które zanurza się w cieście naleśnikowym i krótko smaży na głębokim oleju. Dzięki temu zabiegowi krewetka czy warzywo otoczone jest jakby mgiełką z ciasta.
Tempurę przygotowuje się ze składników najwyższej jakości, zwracając szczególną uwagę na to, aby były one świeże. Mogą to być duże krewetki, ryby różnych gatunków, kałamarnice, grzyby shiitake, japońska dynia, bakłażan – w zależności od gustu kucharza i rodzaju tempury. Wszystkie składniki myje się i obiera. Warzywa kroi się w kawałki o wielkości podobnej do ogonków krewetek. Następnie z dwóch jajek, dwóch szklanek mąki i dwóch szklanek lodowato zimnej wody, przygotowuje się ciasto. Ciasto może być niedokładnie rozmieszane, gdyż grudki nierozmieszanej mąki podobno dodają tempurze swoistego uroku. W tak przygotowanym cieście zanurzamy składniki, po czym smażymy je w rozgrzanym do ok. 160°C, głębokim oleju (najlepszy do tego jest wok, ewentualnie patelnia o grubym dnie). Ważna jest kolejność smażenia; na początku warzywa, potem grzyby, zaś na samym końcy owoce morza i ryby. Taka kolejność wprowadzona została prawdopodobnie po to, aby zapobiec mieszaniu się smaków.
Kiedy składniki są miękkie, a ciasto chrupiące, wyjmujemy kawałki tempury z oleju i układamy na bibułce, by odsączyć tłuszcz. Tempurę podaje się samą lub ułożoną w miseczce na ryżu. Zawsze jednak podaje się do niej sos do zamaczania. Składa się on ze szklanki dashi, czterech łyżek sosu sojowego, trzech łyżek wina mirin, oraz tartej rzodkwi, siekanej cebuli, imbiru...
Zobacz też:
