Telepraca
Z Wikipedii
Telepraca, biuro w domu, forma organizacji pracy polegająca na świadczeniu pracy poza siedzibą przedsiębiorstwa, jednak w kontakcie z przełożonymi i współpracownikami za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych.
Te urządzenia to: telefon, telefaks, wideofon. Dzięki coraz powszechniejszej dostępności światowej sieci informatycznej - Internetu w telepracy zastosowanie znalazła poczta elektroniczna (e-mail), oraz stała się możliwa praca grupowa i praca przez Internet dzięki zdalnemu dostępowi do zasobów sieci komputerowej przedsiębiorstwa. O wyborze odpowiedniej techniki decyduje specyfika wykonywanej pracy.
Cel: poprawa produktywności i redukcja kosztów (dojazdy, powierzchnia biurowa).
Wymagania: sprawnie działająca sieć telekomunikacyjna.
Uważa się, że telepraca umożliwia pracownikom łatwiejsze pogodzenie obowiązków służbowych ze sprawami osobistymi i rodzinnymi. Jest to zaletą szczególnie dla kobiet. Ponadto telepracownicy są mniej zestresowani. Telepraca to również możliwość zatrudnienia osób niepełnosprawnych.
W praktyce nie jest to takie oczywiste.
Jeśli sytuacja nie jest przymusowa, kobiety i niepełnosprawni chcą wyrwać się ze środowiska w którym czują się jak uwięzieni. Zajmowanie się dzieckiem lub osobą niepełnosprawną nie pozostawia czasu na pracę pełnoetatową; pozostaje przyjmowanie zleceń. Do telepracy trzeba mieć predyspozycje psychiczne; ich brak może doprowadzić do zakłócenia naturalnego rytmu funkcjonowania i zaburzeń zdrowia. Menedżerowie też muszą posiadać umiejętności precyzyjnego planowania i koordynowania pracy: zdalne nadzorowanie, instruowanie, uzgadnianie poglądów - są trudne, a czasem niemożliwe.
Przykłady telepracowników:
- administratorzy sieci
- tłumacze
- księgowi
- dziennikarze
[edytuj] Bibliografia
- Alvin Toffler, "Trzecia fala" ("The Third Wave")
[edytuj] Zobacz też
telematyka, telemarketing, telemedycyna, telekonferencja, praca bez granic
