Teatrzyk Zielona Gęś
Z Wikipedii
Teatrzyk Zielona Gęś - miniatury dramatyczne Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, w których obecny jest groteskowy dowcip oraz absurdalne poczucie humoru. Utwory wchodzące w skład później zebranego tomiku stylizowane były na scenariusze scenek rodzajowych i bazowały na pojęciu gagu.
Teatrzyk Zielona Gęś" miał swoją premierę w 1946 roku. Ten "najmniejszy teatrzyk świata" ukazywał się co tydzień na łamach "Przekroju". Alojzy Gżegżółka, Fafik, Osiołek Porfirion, prof. Bączyński i inni aktorzy przedstawiali w swoich króciutkich scenkach zarówno typowe przywary, jak i cnoty Polaków, aktualia poltyczne. Gałczyński nie chciał rozpamiętywać wojny, pisać o walczących rodakach. Chciał "przemienić pluchę w słońce". Zacząć nowy okres, pokazać Polaków w krzywym zwierciadle. Wpłynąć na rozwój i odbudowę kraju.
"Zielona Gęś" liczy ponad 160 utworów i ukazywała się do roku 1950. Była ukochanym dzieckiem Gałczyńskiego, pokazywała wszechobecene nonsensy i kąsała tych, którzy zasłużyli.
"Teatrzyk Zielona Gęś" jest już kultowym dziełem, które wyróżnia się inteligentnym humorem, ironią, poetyckością i nawet po tylu latach, w całkiem innej rzeczywistości, potrafi rozweselić i otworzyć oczy rodakom.
