Tadeusz Szaciło
Z Wikipedii
Gen. broni dr Tadeusz Szaciło (vel Szaciłło) urodził się 13 maja 1925 r. w Augustowie w Białostockiem.
W latach 1939-1944 pracował jako robotnik leśny. 23 listopada 1944 r. został wcielony do wojska. Służył kolejno w 4 Zapasowym Pułku Piechoty, l Pułku Piechoty l Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki oraz w 3 Zapasowym Pułku Piechoty. W listopadzie 1945 r. ukończył Oficerską Szkolę Piechoty nr 2, następnie został skierowany do służby w 57 Pułku Piechoty. W 1947 r. rozpoczął długoletnią pracę nauczyciela i pedagoga, kolejno: w Centrum Wyszkolenia Piechoty, Wyższej Szkole Piechoty i w Wojskowej Akademii Politycznej. W latach 1949-1953 był słuchaczem Wyższego Wojskowego Instytutu Pedagogicznego w ZSRR. W 1962 r. na Uniwersytecie Warszawskim uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych. W Wojskowej Akademii Politycznej był docentem Katedry Pedagogiki, zastępcą szefa Katedry Pedagogiki, zastępcą szefa Katedry Teorii i Historii Wychowania, zastępcą komendanta WAP ds. naukowych. W 1969 r. został wyznaczony na stanowisko zastępcy szefa Zarządu Politycznego Warszawskiego Okręgu Wojskowego, a w 1971 r, - na stanowisko szefa Zarządu Politycznego - zastępcy dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego ds. politycznych. Na tym stanowisku pozostawał do 17 listopada 1973 r., kiedy to został wyznaczony na stanowisko szefa Zarządu II Propagandy i Agitacji - zastępcy szefa Głównego Zarządu Politycznego WP. W latach 1983-1986 był I zastępcą szefa GZP WP, a w latach 1986-1989 - szefem Głównego Zarządu Politycznego WP. Od 23 grudnia 1989 r. do 10 stycznia 1990 r. - w dyspozycji Ministra Obrony Narodowej. 11 stycznia 1990 r. został wyznaczony na stanowisko komendanta Wojskowego Instytutu Historycznego, na którym pozostawał do 5 lipca 1990 r. Następnie do 22 lutego 1991 r. pozostawał w dyspozycji Ministra Obrony Narodowej, po czym został przeniesiony do rezerwy.
