Tadeusz Maresz
Z Wikipedii
Tadeusz Maresz (ur. 29 grudnia 1895 - zm. 27 września 1944) - historyk, pedagog, harcmistrz Rzeczypospolitej.
Spis treści |
[edytuj] Młodość
Urodził się w Radomiu, jako syn Romana, pracownika kolei i Zuzanny z Bobrowskich. Spokrewniony przez matkę z rodziną Apolla Korzeniowskiego, a tym samym ze znanym pisarzem marynistą Józefem Konradem Korzewiowskim. Ze strony ojca spokrewniony był ze sławnym malarzem Leonem Wyczółkowskim. Pochodził z rodziny czeskiej.
[edytuj] Skauting
Z Radomia przeniósł się do Warszawy, gdzie należał do założycieli powstałej w 1911 roku tajnej drużyny skautowej przy szkole Chrzanowskiego. Drużyna ta przyjeła potem imię Tadeusza Rejtana.
W 1913 prowadził wspólnie z Stanisławem Rudnickim obóz wędrowny nad morzem. W sierpniu 1915 ewakuowany wraz z rodziną za ustępującymi wojskami rosyjskimi, znalazł się na Ukrainie, gdzie ucząc dzieci tamtejszych ziemian, organizował początkowo tajne, a po rewolucji 1917 roku jawne już drużyny harcerskie. W 1916 był komendantem Hufca harcerskiego w Humaniu.
W 1919 powrócił do Warszawy i wstapił do wojska. W czerwcu 1919 został mianowany podporucznikiem, z przydziałem do 21 Pułku Piechoty w Warszawie, w którym służył do czerwca 1921. Nie przerwał pracy harcerskiej, był m.in. zastępcą Naczelnika Głównej Kwatery Męskiej, pełniąc tę funkcję bez przerwy do 20 października 1923 roku.
W tym czasie ożenił się z Jadwigą Twardowską, córką znanego profesora lwowskiego. Za pracę w harcerstwie, odznaczony harcerską "Odznaką Wdzięczności".
W 1922 roku został wybrany do Naczelnej Rady Harcerskiej. Z końcem 1923 został komendantem Chorągwi Warszawskiej ZHP. Latem tego roku prowadził Instruktorski Kurs Związkowy Głównej Kwatery Męskiej. Był współredaktorem "Kalendarza Harcerskiego" na rok 1924, zamieszczając w nim artykuł "Co robimy w obozie". W 1928 roku prowadził Kurs Związkowy Głównej Kwatery w Redłowie nad morzem, a latem 1929 roku był komendantem II Narodowego Zlotu Harcerskiego w Poznaniu.
[edytuj] Praca zawodowa
Studiując historię na Uniwersytecie w Poznaniu uczył jednocześnie w szkołach w Rybniku i w Wieleniu nad Notecią. Od jesieni 1929 roku zaangażowany został, już po ukończeniu studiów do nauczania historii w słynnym wówczas w Polsce gimnazjum humanistycznym w Rydzynie, pracował tam do wybuchu wojny.
[edytuj] Wojna
We wrześniu 1939 zmobilizowany i mianowany porucznikiem, przebył całą kampanię, a potem został internowany. Nie zaprzestał jednak swej działalności wychowawczej i oświatowej, za co był przenoszony karnie do różnych obozów. Zginął 27 września 1944 roku w oflagu Dössel w czasie nalotu bombowego na ten obóz.
[edytuj] Bibliografia
- "Harcerska wyprawa obozowa" (1929),
- "Letnie obozy i kolonie harcerskie" (1930),
- "Praca nad charakterem"
[edytuj] Źródła
- Wacław Błażejewski "Z dziejów harcerstwa polskiego 1910-1939", MAW 1985; ISBN 83-203-1714-2
