Strofa saficka
Z Wikipedii
Strofa saficka - układ strofy wiersza charakterystyczny dla Safony. Najstarsze świadectwo użycia tej formy to jej Hymn do Afrodyty.
W antyku wyróżniano:
- strofę saficką mniejszą - 3 wersy jedenastosylabowe i 1 wers pięciosylabowy (poniżej ukł. rytmiczno-sylabowy):
-u-u/-uu-/u-[u]
-u-u/-uu-/u-[u]
-u-u/-uu-/u-[u]
-uu-u
- strofę saficką większą - pierwszy i trzeci wers siedmiosylabowy, drugi i czwarty piętnastosylabowy (poniżej ukł. rytmiczno-sylabowy):
-uu-u/u-[u]
-u-[u]/-uu-/-uu-/u-U
-uu-u/u-[u]
-u-[u]/-uu-/-uu-/u-U
W poezji polskiej strofa saficka pojawiała się w XVI wieku jako układ pięciu wersów jedenastosylabowych i jednego (ostatniego w strofie) pięciosylabowego.
