Stacja przekaźnikowa
Z Wikipedii
Stacja przekaźnikowa (BTS ang. Base Transceiver Station, stacja bazowa) - w systemach łączności bezprzewodowej (np. popularnym GSM) urządzenie (często z wysokim masztem), wyposażone w antenę fal elektromagnetycznych, łączące terminal ruchomy (telefon komórkowy, pager) z częścią stałą cyfrowej sieci telekomunikacyjnej. Na dalszych odcinkach (np. do centrali) sygnał transmitowany jest w światłowodach lub za pomocą radiolinii.
Pojedyncza stacja bazowa może obejmować swoim zasięgiem jedną lub więcej komórek sieci telekomunikacyjnej. Terminal użytkownika korzysta z tej stacji bazowej, z której sygnał jest w danym punkcie (momencie) najsilniejszy, w razie potrzeby zmienia automatycznie dotychczasową stację, następuje tzw. handover.
Instalacje BTSów umieszczane są zarówno w pomieszczeniach (np w kontenerach telekomunikacyjnych) lub w specjalnych (niewielkich) szafach pozwalających na montaż BTSa bezpośrednio na dachu.
Typowe wyposażenie stacji bazowej obejmuje baterie (do zasilania awaryjnego), prostownik (do ładowania baterii oraz do zasilania stacji napięciem 48V), wydajną klimatyzację, wentylator awaryjny (na wypadek awarii klimatyzacji), centralkę alarmową (do przekazywania alarmów do centrum utrzymania i eksploatacji sieci), urządzenia radiolinii i urządzenie radiowe obsługujące ruch generowany przez użytkowników (BTS), anteny umieszczone na maszcie podłączone są ze stacją za pomocą niskostratnych kabli współosiowych ułożonych na drabinkach kablowych.
[edytuj] Typy anten w stacjach bazowych
- izotropowa - dookólna,
- kierunkowa - sektorowa; obejmuje zasięgiem określony kąt,
- adaptacyjna - automatycznie zmienia swoje parametry (np. zwiększa moc kosztem zasięgu kątowego).
Moc nadajnika jest uzależniona od wielkości obsługiwanej przez nią komórki.
