Socket 370
Z Wikipedii
Socket 370 (znany rónież jako PGA370) - gniazdo typu ZIF Socket, za pomocą którego instaluje się (przez wciśnięcie) na płycie głównej procesory Pentium III, Celeron w wersjach PPGA, FC-PGA lub FC-PGA2. Socket 370 ma 370 otworów na piny procesora i wymiary 50x50 mm.
Socket 370 został początkowo zaprojektowany do obsługi procesorów Intel Celeron opartych na rdzeniu Mendocino w obudowie PPGA (300-550MHz). Nowe procesory (Pentium III i Celeron na rdzeniu Coppermine, zamknięte w obudowach FC-PGA/FC-PGA2, taktowanie 533-1133MHz) otrzymały wizualnie tę samą podstawkę, jednak wprowadzono drobne zmiany związane z rozkładem pinów. Podstawka zachowała wsteczną kompatybilność, jednak nowe procesory nie działają na starszych płytach głównych (pin "reset" konieczny do wystartowania procesora znajduje się w innym miejscu (próbowano to obejść łącząc 2 odpowiednie piny, jednak pozostaje problem różnicy napięcia - Mendocino 2V, Coppermine ok. 1,5-1,8V)). Wprowadzając nowe procesory oparte na jądrze Tualatin (FC-PGA2; 1-1,4GHz; 1,45-1,5V) Intel kolejny raz zmodyfikował podstawkę, zachowując nadal częściową kompatybilność - na większości nowych płyt dało się odpalić starsze procesory.
