Siheyuan
Z Wikipedii
| Nazwa chińska | |
| Hanyu Pinyin | Siheyuan |
| Wade-Giles | |
| Spolszczenia | - |
| Znaki trad. | 四合院 |
| Znaki upr. | 四合院 |
Siheyuan (wym. sy-he-juen) - tradycyjna jednostka zabudowy w Chinach. Składa się z dziedzińca otoczonego z trzech stron zabudowaniami, a z jednej - wejściem. Najczęściej jest zorientowana według kierunków geograficznych, tj. brama jest od południa, główny pawilon od północy, pomieszczenie dla mężczyzn od wschodu, a dla kobiet - od zachodu.
Najstarsze znane zabudowania tego typu mają 3,1 tys. lat i pochodzą z czasów zachodniej dynastii Zhou. Mimo ogromnych różnic w tradycyjnym chińskim budownictwie, zabudowania typu siheyuan można spotkać w całych Chinach. Przez wieki pełniły one rolę "modułu" dla projektantów świątyń, pałaców, rezydencji, klasztorów i yamenów. Wywarły wpływ na tradycyjną architekturę sąsiednich krajów - Koreii, Japonii i Wietnamu.
Do zalet siheyuan należy ich obronność, a także prywatność, jaką zapewniają tego typu zabudowania. Mury są również dobrą osłoną przed wiatrem i pyłem (na północy kraju), a na dziedzińcu można założyć ogródek lub warzywnik.
Szczególnie dużo tego typu zabudowań składa się na hutongi w Pekinie. W ostatnich latach ulegają one wyburzeniu w związku z modernizacją miasta przed olimpiadą w Pekinie w 2008 r.
