Samuel Hahnemann
Z Wikipedii
Christian Friedrich Samuel Hahnemann (ur. 10 kwietnia 1755 w Miśni, zm. 2 lipca 1843 w Paryżu) – niemiecki lekarz, twórca homeopatii.
Był synem malarza na porcelanie. Studiował medycynę w Lipsku, Wiedniu i Erlangen. Miał żonę i jedenaścioro dzieci, z których sześcioro zginęło w tragiczny sposób. Zostały zabite, umarły jako noworodki, zaginęły w wyniku choroby psychicznej lub z innych nieznanych powodów.
W 1810 ogłosił swoje najważniejsze dzieło – Organon der rationallen Heilkunst (pol. Wykładnia sztuki leczenia), którym zerwał swoje więzy z medycyną klasyczną. W tym dziele opisał swoje teorie medycyny homeopatycznej. Jest to podstawowy podręcznik homeopatii klasycznej, wykładnia wszelkich zasad obowiązujących następców Hahnemanna.
Około 25. roku życia rzekomo się zangażował się w działalność masońską w loży Hermannstadt w Transylwanii, zyskując (według niektórych biografów) uznanie jako mistrz okultyzmu.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Pełny tekst Organon der Heilkunst: