Reprezentacja Izraela w piłce nożnej
Z Wikipedii
Skrót FIFA | ISR | |
Związek piłkarski | ההתאחדות לכדורגל בישראל | |
Rok założenia | 1928 | |
Prezes | Itzhak Menahem | |
Trener | Dror Kashtan od 2006 | |
Najwięcej meczów | Arik Benado (89) | |
Najwięcej bramek | Mordechaj Spiegler (25) | |
|
||
Pierwszy mecz Egipt - Izrael/Palestyna 7-1 (Kair, Egipt; 16.03.1934) |
||
Najwyższe zwycięstwo Izrael - Tajwan 9-0 (Nowa Zelandia; 23.03.1988) |
||
Najwyższa porażka Egipt - Izrael/Palestyna 7-1 (Kair, Egipt; 16.03.1934) Niemcy - Izrael 7-1 |
Reprezentacja Izraela w piłce nożnej od 1929 roku jest członkiem FIFA. Do 1972 roku należała do AFC, później do OFC, CAF, nawet CONMEBOL, a w 1994 roku została przyjęta do UEFA.
W latach 1928-1948 piłkarze Izraela grali w barwach reprezentacji Palestyny. Dopiero w maju 1948 roku, kiedy Izrael ogłosił niepodległość, powstała samodzielna drużyna narodowa tego kraju. Największe sukcesy odnosiła w latach 60. i na początku 70. Od 1956 do 1968 roku czterokrotnie stawała na podium w Pucharze Azji, w tym raz, kiedy była gospodarzem turnieju w 1964 roku, zdobyła główne trofeum. Ponadto dwa razy przegrywała w finale z Koreą Południową. W 1968 roku piłkarze Izraela po raz pierwszy zagrali na Igrzyskach Olimpijskich. Po porażce z Bułgarią zakończyli swój udział na ćwierćfinale. Zwieńczeniem udanej dekady był awans do finałów Mistrzostw Świata 1970. W Meksyku podopieczni Imanuela Shefera w pierwszym meczu ulegli 0:2 Urugwajowi, ale w pozostałych zremisowali, najpierw ze Szwecją i na koniec z przyszłymi wicemistrzami świata Włochami. Do awansu z grupy zabrakło im dwu punktów.
Był to pierwszy i jedyny start reprezentantów Izraela w Mundialu. Kolejne lata to okres piłkarskiej bezradności, trwający po dziś dzień. Wyjścia z zapaści na pewno nie ułatwia napięta sytuacja polityczna w kraju. W ciągu ostatnich trzydziestu pięciu lat Izraelici dwukrotnie awansowali do barażów międzynarodowych turniejów. W batalii o Mistrzostwa Świata 1990 dzięki jednej bramce strzelonej na wyjeździe lepsza okazała się Kolumbia, a dziesięć lat później walkę o Euro 2000 wygrała Dania.
Obecna kadra zbudowana jest wokół zawodników grających na co dzień w klubach krajowych, głównie w Maccabi Hajfa, Maccabi Tel-Awiw i Beitarze Jerozolima. Kilku Izraelczyków występuje w Hiszpanii (bramkarz Dudu Awat) i Anglii (obrońca Tal Ben Haim oraz pomocnicy Yossi Benayoun i Idan Tal). Za lidera drużyny uchodzi 34-letni Avi Nimni z Maccabi Tel-Awiw. Od początku 2006 roku selekcjonerem reprezentacji jest sześćdziesięciodwulatek Dror Kashtan.
Spis treści |
[edytuj] Udział w mistrzostwach świata
- 1930 – Nie brała udziału
- 1934– 1938 – Nie zakwalifikowała się (jako Palestyna)
- 1950– 1966 – Nie zakwalifikowała się
- 1970 – Runda grupowa
- 1974– 2006 – Nie zakwalifikowała się
[edytuj] Udział w mistrzostwach Europy
[edytuj] Udział w Pucharze Azji
- 1956 – II miejsce
- 1960 – II miejsce
- 1964 – Mistrzostwo
- 1968 – III miejsce
- od 1972 – Nie brała udziału, nie jest członkiem AFC
[edytuj] Znani piłkarze
- Dudu Awat
- Yaniv Katan
- Tal Ben Haim
- Yossi Benayoun
- Eyal Berkovich
- Avi Cohen
- Gideon Damti
- Nir Davidovich
- Shiye Glazer
- Yehosua Feigenbaum
- Yaakov Hodorov
- Idan Tal
- Uri Malmilian
- Alon Mizrahi
- Eli Ohana
- Avi Ran
- Haim Revivo
- Ronny Rosenthal
- Giora Speigel
- Mordechaj Spiegler
- Nahum Stelmach
- Itzhak Shum
- Itzhak Visoker
- Bonni Ginzburg
[edytuj] Rekordziści
Stan na marzec 2006
Najwięcej występów w kadrze
|
Najwięcej goli w kadrze
|
- Gwiazdką oznaczono piłkarzy branych pod uwagę przy ustalaniu obecnej kadry.
[edytuj] Trenerzy reprezentacji Izraela od lat 90.
- 1988-92 – Itzhak Shneori i Yaacov Grundman
- 1992-99 – Shlomo Sharf
- 2000-02 – Richard Møller Nielsen
- 2002-06 – Avraham Grant
- od 2006 – Dror Kashtan
[edytuj] Mecze z Polską
Piłkarze Izraela grali z Polską jedenastokrotnie – dwa razy wygrali, cztery zremisowali, a pięć przegrali (bramki 14:22):
- 21.06.1959, Wrocław: POLSKA-IZRAEL 7:2 (Hachorek 2, Szarzyński 2, J.Liberda 2, Baszkiewicz – Goldstein, Stelmach)
- 29.11.1959, Tel-Awiw: IZRAEL-POLSKA 1:1 (Levy – Pol)
- 03.12.1966, Tel-Awiw: IZRAEL-POLSKA 0:0
- 20.02.1988, Tel-Awiw: IZRAEL-POLSKA 1:3 (Rosenthal – D.Kubicki, Prusik, Kosecki)
- 09.09.1992, Mielec: POLSKA-IZRAEL 1:1 (R.Szewczyk – Rosenthal)
- 03.02.1993, Tel-Awiw: IZRAEL-POLSKA 0:0
- 04.09.1994, Tel-Awiw: IZRAEL-POLSKA 2:1 (Harazi 2 – Kosecki) – el.ME
- 25.04.1995, Zabrze: POLSKA-IZRAEL 4:3 (P.Nowak, Juskowiak, W.Kowalczyk, P.Nowak – Rosenthal, Revivo, Zohar) – el.ME
- 25.02.1998, Tel-Awiw: IZRAEL-POLSKA 2:0 (Talesnikow, Harazi)
- 18.08.1998, Kraków: POLSKA-IZRAEL 2:0 (Trzeciak, Siadaczka)
- 18.08.2005, Kijów (Ukraina): IZRAEL-POLSKA 2:3 (Badir, Katan – M.Szymkowiak, Rasiak 2)
[edytuj] Linki zewnętrzne
- RSSSF – archiwum wyników 1934- (+ składy)
- RSSSF – archiwum zawodników z największą liczbą występów i goli
- RSSSF – archiwum trenerów 1934-
Albania • Andora • Anglia • Armenia • Austria • Azerbejdżan • Białoruś • Belgia • Bośnia i Hercegowina • Bułgaria • Chorwacja • Cypr • Czechy • Dania • Estonia • Finlandia • Francja • Grecja • Gruzja • Hiszpania • Holandia • Irlandia • Irlandia Północna • Islandia • Izrael • Kazachstan • Liechtenstein • Litwa • Luksemburg • Łotwa • Macedonia • Malta • Mołdawia • Niemcy • Norwegia • Polska • Portugalia • Rumunia • Rosja • San Marino • Serbia • Słowacja • Słowenia • Szkocja • Szwajcaria • Szwecja • Turcja • Ukraina • Walia • Węgry • Włochy • Wyspy Owcze
Inne: Czechosłowacja • Jugosławia • NRD • Saara • Związek Radziecki
FIFA (Świat): Mistrzostwa świata • Puchar Konfederacji • Klubowy Puchar Świata • Ranking FIFA • FIFA 100
UEFA (Europa): Mistrzostwa Europy • Europejska Liga Mistrzów • Puchar UEFA
CAF (Afryka): Puchar Narodów Afryki • Puchar Konfederacji CAF • Afrykańska Liga Mistrzów • COSAFA Cup
OFC (Oceania): Puchar Narodów Oceanii • Klubowe Mistrzostwa Oceanii
CONMEBOL (Ameryka Południowa): Copa América • Copa Libertadores
CONCACAF (Ameryka Północna): Złoty Puchar • Puchar Karaibów
AFC (Azja): Puchar Azji • Azjatycka Liga Mistrzów • Puchar AFC