Reforma rolna w Polsce (1944)
Z Wikipedii
Reforma rolna w Polsce. 6 września 1944 r. PKWN wydał dekret o reformie rolnej. Został powołany Fundusz Ziemi, któremu przekazano bez odszkodowania grunty wraz z inwentarzem oraz budynkami należące do Skarbu Państwa, obywateli niemieckich, zdrajców narodu oraz wszystkie majątki przekraczające 50 ha użytków rolnych bądź 100 ha powierzchni ogólnej. Na terenie województw: poznańskiego, pomorskiego i śląskiego konfiskowano wszystkie gospodarstwa powyżej 100 ha bez względu na ilość gruntów użytkowanych rolniczo.
Ziemie te rozdawano chłopom bezrolnym oraz mało– i średniorolnym, za którą musieli zapłacić równowartość przeciętnych zbiorów rocznych, rozłożoną na 10–20 lat. W pierwszym okresie realizacja reformy przebiegała powoli, powstawały gospodarstwa 2–3 ha. W październiku 1944 odwołano ze stanowiska kierownika resortu rolnictwa A. Witosa i powołano E. Osóbkę–Morawskiego oraz utworzono specjalne brygady parcelacyjne. Do końca 1944 roku rozparcelowano ponad 212 tys. ha ziemi między 110 tys. rodzin. W marcu 1945 roku przyjęto zasadę tworzenia większych gospodarstw – do 5 ha. Natomiast na ziemiach poniemieckich nadziały ziemi wynosiły od 7 do 15 ha.
