Puch kielichowy
Z Wikipedii
Puch kielichowy, pappus (łac. pappus) – włoski, łuseczki, szczecinki lub rąbek powstający z przeksztalconego kielicha kwiatu u niektórych roślin, głównie z rodziny astrowatych. Puch kielichowy najczęściej służy do rozsiewania nasion, tworząc tzw. aparat lotny, ułatwiający długie utrzymywanie się nasion w powietrzu i roznoszenie ich nieraz na odległości setek kilometrów.
Puch kielichowy niektórych roślin (np. u topoli) podobnie, jak pyłek jest czynnikiem drażniącym, wywołującym u niektórych wrażliwych osób alergię.
Zobacz też: Anemochoria