Proces załogi Sachsenhausen
Z Wikipedii
Proces załogi Sachsenhausen - jeden z procesów wytoczonych przez aliantów funkcjonariuszom hitlerowskich obozów koncentracyjnych po zakończeniu II wojny światowej. Dotyczył on zbrodni popełnionych w KL Sachsenhausen, a na ławie oskarżonych zasiedli byli członkowie załogi obozu oraz dwóch więźniów funkcyjnych (tzw. kapo). Proces toczył się w dniach 23-31 października 1947 przed Radzieckim Trybunałem Wojskowym w Berlinie.
Ława oskarżonych liczyła 15 osób (dodatkowo zaocznie osądzono naczelnego lekarza obozu Heinza Baumköttera, odpowiedzialnego za przeprowadzanie eksperymentów pseudomedycznych na więźniach), a znaleźli się na niej m. in. Anton Kaindl (ostatni komendant Sachsenhausen) i kapo Paul Sakowski (główny wykonawca egzekucji na więźniach obozu). Poprzednik Kaindla, Hans Loritz, miał również stanąć przed Trybunałem, lecz popełnił samobójstwo przed rozpoczęciem procesu podczas pobytu w więzieniu. Po krótkim i dość pobieżnym postępowaniu dowodowym wszyscy oskarżeni zostali uznani za winnych popełnienia zbrodni wojennych i przeciw ludzkości. Wyrok ogłoszono 1 listopada 1947. 14 oskarżonych skazanych zostało na dożywocie połączone z ciężkimi robotami, a pozostali dwaj na 15 lat więzienia połączonego z ciężkimi robotami.
Wyrok Trybunału w procesie załogi Sachsenhausen:
- Anton Kaindl - dożywocie
- August Höhn - dożywocie
- Gustav Sorge - dożywocie
- Horst Hempel - dożywocie
- Ludwig Rehnt - dożywocie
- kapo Paul Sakowski - dożywocie
- Kurt Eccarius - dożywocie
- Michael Korner - dożywocie
- Heinrich Fressemann - dożywocie
- Wilhelm Schubert - dożywocie
- Martin Knittel - dożywocie
- Manne Saathoff - dożywocie
- Fritz Ficker - dożywocie
- dr Heinz Baumkötter - dożywocie (sądzony zaocznie)
- Ernst Brennscheidt - 15 lat pozbawienia wolności
- kapo Karl Zander - 15 lat pozbawienia wolności
