Proces rzymsko-kanoniczny
Z Wikipedii
Proces rzymsko-kanoniczny – rodzaj postępowania cywilnego powstały we włoskich komunach. Rozwinął się w oparciu o rzymski proces kognicyjny, obowiązujące w sądownictwie kościelnym prawo procesowe papieża Innocentego III oraz praktykę sądów włoskich. Obowiązywał w komunach włoskich, krajach niemieckich oraz do 1654 roku w Sądzie Kameralnym Rzeszy. Oparty był na zasadach skargowości, pisemności, dyspozycyjności, kontradyktoryjności, legalnej teorii dowodowej, prawdzie formalnej i instancyjności (apelacji). Na rzymsko-kanonicznym postępowaniu cywilnym oparto procedury cywilne większości państw europejskich.