Prawo o ruchu drogowym
Z Wikipedii
Prawo o ruchu drogowym - to wspólna nazwa wszystkich aktów prawnych, regulujących zasady ruchu drogowego w państwie.
[edytuj] Akty prawne
W Polsce do aktów prawnych tworzących prawo o ruchu drogowym zalicza się:
- Ustawę "Prawo o ruchu drogowym" z dnia 20 czerwca 1997 r. wraz ze wszystkimi jej nowelizacjami - zwaną błędnie, aczkolwiek popularnie kodeksem drogowym (Dz. U. z 1997 r. Nr 98, poz. 602 z późn. zmian.) [1] ([Teksty jednolite: Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515 [2] oraz z 2005 r. Nr 108 poz. 908 [3]).
- Kilkanaście rozporządzeń ministra infrastruktury, precyzujących rozmaite aspekty stosowania wcześniej wspomnianej ustawy, m.in:
- Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262 z późn. zmian.) [4] - określające np. jakie światła, hamulce powinny posiadać różne typy pojazdów oraz w co powinny być wyposażone
- Rozporządzenie w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 170, poz. 1393 z późn. zmian.) [5] - definiujące wzory znaków drogowych i sygnałów
- Seria rozporządzeń określających zasady przyznawania i odbierania uprawnień do prowadzenia pojazdów
- Rozporządzenia w sprawie kontroli ruchu drogowego i zasad karania za naruszenia prawa o ruchu drogowym
Ponadto, Polska ratyfikowała 24 lutego 1988 r. Konwencję wiedeńską o ruchu drogowym, a zatem wszelkie akty prawne regulujące ruch drogowy powinny być z tą konwencją w pełni zgodne.
[edytuj] Odmienne rozwiązania w polskim prawie o ruchu drogowym
Polskie prawo o ruchu drogowym wypracowało rozwiązania, które są odmienne od rozwiązań stosowanych w niektórych krajach Unii Europejskiej. Część z tych nietypowych rozwiązań odbiega od rozwiązań zawartych w Konwencji Wiedeńskiej o Ruchu Drogowym.
Zalicza się do nich:
- powszechne stosowanie znaków drogowych z pierwszeństwem przejazdu nie przebiegającym prosto na skrzyżowaniu (tabliczki T-6a i T-6c), które prowadzą do licznych kolizji i nie są stosowane w innych krajach UE
- brak norm dla sygnalizacji świetlnej, które zakazywałyby jednoznacznie budowy skrzyżowań, w których dochodzi do przecinania się kierunków ruchu w jednej fazie działania sygnalizacji, w szczególności ruchu pieszego i kołowego (zielone strzałki w prawo włączające się w momencie gdy piesi mają zielone światło, brak realizacji prawa do jazdy w lewo w osobnym cyklu nie krzyżującym się z zielonym światłem dla pieszych itp.)
- niespójne przepisy ruchu pieszych i rowerzystów nie chroniące skutecznie słabszych uczestników ruchu. M.in. brak jednoznacznego pierwszeństwa przejścia po pasach dla pieszych i przejazdach rowerowych. (np. art 14. a i 26. 1 ustawy Prawo o Ruchu Drogowym zestawiony z art. 21. 1b i 21 6c Konwencji Wiedeńskiej)
- brak bezwarunkowego zakazu umieszczania tablic, ogłoszeń, oznaczeń lub urządzeń, które mogłyby być mylnie wzięte za znaki lub inne urządzenia służące do kierowania ruchem (Konwencja Wiedeńska art. 4. p. d i brak analogicznych zapisów w rozporządzeniu z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych, które ogólnie stwierdzają że do ustawienia reklamy przy drodze potrzebne są stosowne zezwolenia)
